مقدمه: چالش های نظام های ارائه خدمت، نیاز به کارکنانی که با انگیزه بیشتر بتوانند عملکرد بهتر و اثر بخش تری داشته باشند را ضروری ساخته است، لذا توجه همه جانبه به رضایت شغلی این کارکنان جهت ارتقای بهره وری سازمانی امری مسلم تلقی می شود. مطالعه حاضر با هدف اولویت بندی عوامل موثر بر رضایت شغلی کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی به انجام رسید.
مواد و روش ها: مطالعه توصیفی حاضر در سال ۱۳۹۴ بر روی کارکنان ۵ بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه ‌ای شامل دو بخش سوالات دموگرافیک و ۹ مولفه تاثیرگذار بر رضایت شغلی بود که از نظر روایی و پایایی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار Expert Choice نسخه ۱۱ صورت پذیرفت.
یافته های پژوهش: بر اساس روش تحلیل سلسله مراتبی و مقایسات زوجی در عوامل مورد بررسی، بالاترین وزن یا اولویت مربوط به پاداش و حقوق و مزایا با وزن ۲۶۲/۰ و پایین ترین وزن یا اولویت مربوط به نظارت و سرپرستی با وزن ۰۳۰/۰ بود. مولفه های امنیت شغلی (۱۸۲/۰)، ارتقای شغلی(۱۷۷/۰)، موقعیت شغلی(۰۹۱/۰)، شرایط محیط کار(۰۷۵/۰)، ارتباط با همکاران(۰۶۳/۰)، ارتباط با زندگی شخصی(۰۶۰/۰) و سیاست گذاری مدیریت(۰۳۵/۰) نیز اولویت های بعدی را کسب نمودند. هم چنین رتبه مولفه ها در کارکنان زن و مجرد بیشتر از کارکنان مرد و متاهل بود.
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد اصلاح مکانیسم های ارائه پاداش در بیمارستان ها و استفاده از اهرم هایی مثل مدیریت بر مبنای عملکرد بتواند موجب ارتقای انگیزه و عملکرد کارکنان گردد. به علاوه تلاش در جهت تقویت روابط اجتماعی میان همکاران نیز به هر چه بیشتر شدن این رضایت به عنوان یکی از مولفه های تاثیرگذار کمک شایانی خواهد کرد.