---

مقدمه: ناتوانایی های به جا مانده از سکته مغزی در اندام فوقانی مشکلات عملکردی ماندگارتری داشته و در تحقیقات مختلف کمتر از اندام تحتانی مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از تحریکات مغناطیسی به عنوان وسیله ای برای تولید جریانهای القایی در مغز با اهداف درمانی، روش جدیدی است. هدف این مطالعه سنجش تاثیر استفاده از تحریکات مکرر مغناطیسی مغز بر کاهش سفتی مفصل دست مبتلا و مقایسه آن با تأثیرات حاصله از استفاده منحصر توانبخشی بود. روش بررسی: این تحقیق به صورت تجربی و مقطعی بر روی ۱۲ بیمار همی پلژی با شرایط ورودی تحقیق و در دو گروه توانبخشی با تحریک مغناطیسی کاذب و توانبخشی با تحریک مغناطیسی واقعی به منظور تسهیل مکانیزمهای حرکتی انجام گرفت. درمان ۱۰ جلسه ، ۳ بار در هفته بوده و ارزیابی سفتی مفصل در طی حرکت فلکشن- اکستنشن مچ دست و سوپینیشن- پرونیشن ساعد، پیش از درمان و در انتهای درمان به وسیله Wrist Robo Hab انجام گرفت. یافته ها : در گروه کنترل، مقاومت عضلات فلکسور مچ دست در برابرحرکت اکستنشن، کاهش غیر معنی دار (p=۰,۲۰۷) و در عضلات پروناتور، کاهش غیر معنی دار (p=۰.۲۹۱) نشان داد. در گروه تحقیق، کاهش معنی دار در مقاومت عضلات فلکسور و پروناتور (p=۰.۰۰۹، p=۰.۰۳۵) دیده شد. نتیجه گیری : تحریک مغناطیسی مغز ، زمانی که درمانهای مرسوم کمتر کمک کننده هستند، موجب کاهش سفتی مفصل دست مبتلا بیماران سکته مغزی در مراحل مزمن سکته مغزی می گردد. pmoatamedv@gmail.com

---

مقدمه: در حدود ۵۰ % موارد نا باروری به دلیل فاکتور های مردانه است. شواهدی وجود دارد که نشان می ­دهد، سوخت و ساز نا بجای ریز مغذّی­ ها ممکن است نقش مؤثّری در نا باروری مردان داشته باشد. کولین یک عامل حیاتی در تنظیم ساختار و سیّالیت غشای اسپرم است. این ماده­ ی مغذّی نقش مهمی در بلوغ و ظرفیت غشای اسپرم دارد. پلی ­مورفیسم تک نوکلئوتیدی ۱۲۶۷۶rs  (c,۲۳۳T > G) در ژن کولین دهیدروژناز که منجر به جایگزینی اسید آمینه آرژنین به لوسین در موقعیت ۷۸ پروتئین محصول این ژن می شود، می ­تواند میزان و فعّالیت این آنزیم و در نتیجه متابولیسم کولین، فرآیند تحرک سپرم، لقاح و باروری را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط پلی­ مورفیسم ژن کولین دهیدروژناز ۱۲۶۷۶rs با نا باروری در مردان می ­باشد.
مواد و روش­ها: در این مطالعه، ۵۰ مرد نا بارور و ۵۰ مرد سالم از استان گیلان مورد بررسی قرار گرفتند. DNA ژنومی از خون محیطی استخراج گردید و تعیین ژنوتیپ با روش PCR-RFLP انجام شد.  نتایج حاصل با نرم افزار Med Calc (v۱۲,۱.۴.۰)  مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته های پژوهش: تفاوت معنی داری در توزیع آلل  Gو T در بین افراد سالم و بیمار وجود داشت (P<۰,۰۵). فراوانی ژنوتیپ ­های GG، GT و TT در افراد بیمار به ترتیب برابر با ۲۸%، ۵۰ % و ۲۲ %  بود و در افراد سالم فراوانی ‌ها برابر با ۵۲%، ۳۶ % و ۱۲% بودند و تفاوت معنی ­داری در توزیع این فراوانی بین افراد بیمار و سالم وجود داشت (P<۰,۰۵). 
بحث و نتیجه گیری: به نظر می ­رسد ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم ۱۲۶۷۶rs با نا باروری مردان در جمعیت مورد مطالعه هم از لحاظ ژنوتیپی و هم اللی وجود دارد. جهت تایید این یافته ها، مطالعات بیش تری در جمعیت های جغرافیایی یا نژادی مختلف با تعداد بیش تری از بیماران و افراد کنترل لازم می ­باشد.

---