مقدمه: هدف نهایی هر سیستم بهداشتی-درمانی ارتقاء کیفیت خدمات مراقبتی است که پرسنل بیمارستان و به طور خاص پرستاران، نقش مهمی در جهت پیشبرد آن دارند. بهبود عملکرد پرستاران تابع عوامل و شرایط درون سازمانی و برون سازمانی متعددی است که مهم ترین آن سبک رهبری حاکم بر سازمان است. از مهم ترین سبک های تاثیرگذار بر بهبود عملکرد، بروز رفتارهای سازمانی مثبت و ایجاد معنویت درکار، سبک رهبری خدمتگزار است. تعیین تاثیر رهبری خدمتگزار بر رفتار شهروندی سازمانی با نقش میانجی معنویت در کار هدف اصلی پژوهش حاضر است.

مواد و  روش ها: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی است که به طور خاص از الگویابی علّی استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمامی پرستاران و سرپرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بود که با استفاده از روش نمونه­ گیری تصادفی خوشه ­ای و به کمک جدول کرجسی و مورگان تعدد ۱۵۲ پرستار و ۵۷ سرپرست به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ­ها با استفاده از سه پرسش نامه استاندارد سبک رهبری خدمتگزار، رفتار شهروندی سازمانی و معنویت در کار گردآوری و  از  طریق روش­ های آمار توصیفی، استنباطی و الگویابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته های پژوهش: نتایج پژوهش حاکی از آن است که وضعیت سبک رهبری خدمتگزار  برای سرپرستاران و وضعیت معنویت در کار و رفتار شهروندی سازمانی برای پرستاران در سطح نسبتاً مطلوب قرار دارد. اثرات مستقیم رهبری خدمتگزار بر رفتار شهروندی سازمانی(t=۱,۳۵, β=۰.۰۸)، رهبری خدمتگزار بر معنویت در کار(t=۲,۰۵, β=۰.۱۸) و معنویت در کار بر رفتار شهروندی سازمانی(t=۱۰,۰۲, β=۰.۷۵) به لحاظ آماری معنادار می باشند. هم چنین اثر غیر مستقیم رهبری خدمتگزار بر رفتار شهروندی سازمانی با میانجی­گری معنویت در کار(t=۶,۲۱, β=۰.۶) به لحاظ آماری معنادار و قوی است.

بحث و نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج پژوهش، مدیران پرستاری می­ توانند با به کار گیری سبک رهبری خدمتگزار موجب افزایش معنویت در کار و رفتار شهروندی سازمانی در پرستاری شوند که به نوبه خود ارتقای کیفیت خدمات مراقبتی ارائه شده به بیماران را به همراه دارد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد (ACT) بر اختلال اضطراب فراگیر کودکان مبتلا به دیابت نوع یک است.
مواد و روش ها: این مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه پژوهش حاضر کلیه دختران ۱۲-۸ ساله مبتلا به دیابت نوع یک، مراجعه کننده به مراکز درمان دیابت نجف آباد در سال ۱۳۹۳ بودند. از بین این مراکز درمانی دو مرکز به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش "پرسشنامه اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان"(SCARED) بود. کودکان مقیاس سنجش اضطراب را تکمیل کردند و از میان آنان ۲۴ نفرکه مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بودند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای آزمودنی های گروه آزمایش، درمان مبتنی برپذیرش و تعهد طی ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای ارائه شد و به آزمودنی های گروه کنترل درمانی ارائه نشد و ۶ ماه بعد پیگیری انجام شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که در گروه آزمایش میانگین نمره اضطراب فراگیر کودکان در مرحله پس آزمون و پیگیری در مقایسه با پیش آزمون کاهش قابل توجهی داشته است. با کنترل نمرات پیش آزمون، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، به طور معناداری باعث کاهش نمره اختلال اضطراب فراگیر در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک در پس آزمون شد(۰۰۰۱/۰≥P، ۵۹/۳۸= F) و نیز باعث کاهش اضطراب کودکان در پایان دوره پیگیری ۶ ماهه شد(۰۰۸/۰≥P، ۴۷/۸= F).
بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، در کاهش اضطراب فراگیر کودکان مبتلا به دیابت نوع یک مؤثر بود و حاکی از ماندگاری علائم، در پایان دوره پیگیری بود. طبق یافته های به دست آمده، می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش اختلال اضطراب فراگیر کودکان مبتلا به دیابت نوع یک استفاده نمود. با توجه به نقش میانجی گر اختلالات اضطرابی در کنترل قند خون، بیماران دیابتی مورد بحث قرار گرفتند.