[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: درباره نشريه :: صفحه اصلي :: آخرين شماره :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
نمایه ها::
برای نویسندگان::
هزینه چاپ::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
سیاست های نشریه ::
بیانیه اخلاقی::
ثبت شکایت::
::
Citation Indices from GS

Citation Indices from GS

AllSince 2020
Citations71933748
h-index2920
i10-index20581
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
ثبت شده در

AWT IMAGE

AWT IMAGE

..
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۵ نتیجه برای نجف زاده ورزی

حسین نجف زاده ورزی، سیدرضا فاطمی، ناهید گوهری،
دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
چکیده

مقدمه: مطالعه حـــاضر به منظور مقایسه اثر عصاره میگو، گلـــی بنکلامید و وانادیوم بر روی تغییرات قندخون رت های دیابتی انجام گرفت. مواد و روش ها: دیابت به وسیله استرپتوزوسین در شش گروه موش صحرایی(رت) نر(در هر گروه ۷ سر) ایجاد شد. گروه اول به عنوان گروه شاهد در شرایط یکسان با سایر گروه ها نگهداری شد. گروه دوم گلـــی بنـــکلامید (mg/kg ۱۰)، گروه سوم وانادیوم(mg/kg ۱۰)، گروه چهارم عصاره میگو به صورت خوراکی(mg/kg ۵۰۰) و گروه پنجم عصاره میگو به صورت تزریقی(mg/kg ۲۰۰) را در روز هشتم بعد از تزریق استرپتوزوسین(mg/kg ۶۰) و پس از آن به صورت یک روز در میان تا روز ۱۸ دریافت کردند. گروه ششم از روز اول تا روز ۱۸ عصاره را به صورت تزریقی(mg/kg ۲۰۰) دریافت کرد. قندخون در روز هشتم قبل از تجویز داروها و سپس ۱، ۳ و ۲۴ ساعت بعد و در روز پانزدهم اندازه گیری شد و هموگلوبین گلیکوزیله در روز هجدهم اندازه گیری شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که عصاره میگو به طور معنی داری توانست اثر پیشگیری کنندگی بر روی شدت دیابت داشته باشد و مانع افزایش قندخون در مقایسه با گروه های دیگر گردد، در حالی که هموگلوبین گلیکوزیله را افزایش داد. عصاره خوراکی در یــک و ۲۴ ساعت بعد از تجویز، قندخون را به طور معنی داری کاهش داد. در حالی که گلی بنکلامید و وانادیوم تاثیر معنی داری بر روی قندخون نداشتند. بحث و نتیجه گیری: این بررسی نشان می دهد که میگو می تواند اثر حمایتی بر کاهش شدت دیابت داشته باشد، با این حال انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است.
محمد نیکوسیرجهرمی، رضا رنجبر، محمود خاکسار مهابادی، حسن مروتی، حسین نجف زاده ورزی،
دوره ۲۴، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده

مقدمه: کورکومین جزء فعال ادویه زردچوبه است و دارای خواص ضد التهابی می‌ باشد. این مطالعه با هدف امکان استفاده از کورکومین در جهت کاهش ضایعات بیضه در ناشی از تماس موشه های مادر با آفلاتوکسین انجام گرفت.

مواد و روش­ ها: هفتاد سر موش صحرایی بالغ آبستن سالم نژاد ویستار به هفت گروه کنترل، شاهد و آزمون ۱ تا ۵ به صورت تصادفی تقسیم شدند. به موش ­های گروه­ های هفت­ گانه به ترتیب سرم فیزیولوژی(با حجم برابر با داروها)، دی متیل سولفوکساید(با حجم برابر با داروها)، آفلاتوکسین B۱ ۲۵/۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم بدن، آفلاتوکسین B۱ و کورکومین(۲۵/۰ و ۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، آفلاتوکسین B۱ و کورکومین(۲۵/۰ و ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، کورکومین ۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و کورکومین ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روزهای  ۹ تا ۱۱ آبستنی تزریق شد. جهت مطالعه میکروسکوپیک از بیضه زاده­ های موش صحرایی در هفته­ های ۱، ۴ و ۸ نمونه گیری بافتی به عمل آمد. سپس نمونه­ ها در فرمالین تثبیت و پس از انجام مراحل آماده سازی، گسترش ­های بافتی با ضخامت ۶ میکرون تهیه و با H&E رنگ آمیزی شد.

یافته های پژوهش: در هفته چهارم و هشتم پس از تولد قطر لوله ­های منی­ ساز، تعداد سلول ­های زایا و ضخامت اپی تلیوم منی ساز در گروه آفلاتوکسین در مقایسه با گروه­ های شاهد و کنترل کاهش نشان داد که این کاهش معنی ­دار نبود. در گروه­ های دریافت کننده کورکومین شاخص ­های مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل و دریافت کننده آفلاتوکسین افزایش معنی داری نشان داد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که کورکومین می­تواند با آثار سوء ناشی از آفلاتوکسین B۱ مقابله نماید.


حسن مروتی، سلمان سلطانی، حسین نجف زاده ورزی، دکتر علی لوئی منفرد،
دوره ۲۵، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده

  مقدمه: بومادران گیاهی است که در سال ­‌های اخیر اثرات ضد اکسیدانی، ضد التهابی، ضد انقباض و تشنج و ضد میکروبی آن گزارش شده است هم چنین عصاره این گیاه را  می‌توان به عنوان یک ترکیب ضد باروری در جنس نر مطرح کرد که اثرات آن برگشت پذیر است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره این گیاه در جفت و باروری  می‌باشد.
 مواد و روش ‌ها: در این مطالعه ۴۰ سر موش صحرایی ماده آبستن نژاد ویستار به طور تصادفی به ۴ گروه مساوی ۱۰ سری (یک گروه شاهد و سه گروه تیمار) تقسیم ­بندی شدند. گروه شاهد تنها با آب مقطر از روز ۶ تا ۱۶ آبستنی گاواژ گردید. گروه ­‌های تیمار، عصاره هیدرو الکلی گیاه بومادران را با دوزهای۲۰۰، ۴۰۰ و ۶۰۰ میلی­گرم/کیلو گرم در مدت زمان مشابه گروه شاهد دریافت کردند. نمونه­های بافتی، به روش H&E رنگ آمیزی و زیر میکروسکوپ نوری مطالعه شدند.
 یافته­‌ های پژوهش: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز غلظت ­های ۴۰۰ و ۶۰۰ میلی ­گرم/ کیلو گرم عصاره موجب پرخونی شدید، افزایش ضخامت لایه اسپانژیوم، افزایش سلول‌ های گلیکوژن ­دار، افزایش تعداد سلول‌های غول­پیکر، افزایش ضخامت LIM در لابیرنت و افزایش ضخامت دسیدوا گردید. نتایج تشریحی این مطالعه شامل افزایش معنی­دار وزن، قطر، ضخامت جفت، شاخص جفتی، کاهش وزن و طول جنین در حیوانات تحت تجویز غلظت‌های۴۰۰ و ۶۰۰ میلی­گرم/ کیلو گرم عصاره هیدرو الکلی گیاه بومادران نسبت به حیوانات گروه شاهد و گروه تحت تیمار با غلظت ۲۰۰میلی­گرم/کیلوگرم بود.
بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه تجویز عصاره گیاه بومادران در غلظت ‌های۴۰۰ و ۶۰۰ میلی گرم/ کیلو گرم موجب ایجاد تغییرات هیستو لوژی و هیستو مورفومتری در بافت جفت می­گردد.


لادن بینا، حسین نجف زاده ورزی، سید رضا فاطمی طباطبایی،
دوره ۲۶، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده

مقدمه: با توجه به کاربرد گیاهان دارویی در درمان بیماری‌ های اندوکرین، از جمله عملکرد تخمدان در ناباروری و از طرفی با توجه به خواص فیتواستروژنیک زیره، هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر اسانس زیره بر تغییرات هورمون استروژن و پروژسترون و تعداد فولیکول های تخمدان در موش صحرایی، در حضور یا عدم حضور آگونیست و آنتاگونیست دوپامین بود.
مواد و روش ‌ها: در این مطالعه تجربی مدل حیوانی، تعداد ۳۵ سر موش صحرایی ماده به ۷ گروه تقسیم شدند و به ترتیب نرمال سالین(داخل صفاقی)، متوکلوپرامید(mg/kg ۹۰ داخل صفاقی)، بروموکریپتین(mg/kg۴ زیرجلدی)، متوکلوپرامید+ بروموکریپتین، متوکلوپرامید+زیره(mg/kg۴ خوراکی)، زیره، بروموکریپتین+زیره به مدت ۱۰ روز دریافت کردند و سپس با بیهوشی موش‌ ها به وسیله کلروفرم، خونگیری از قلب به منظور سنجش مقادیر استروژن و پروژسترون انجام شد. سپس تخمدان‌ ها و رحم جدا شده و وزن آن ها تعیین و تعداد فولیکول های بالغ و نابالغ بر روی تخمدان شمارش شدند.
یافته‌ های پژوهش: متوکلوپرامید موجب کاهش غلظت استروژن و پروژسترون گردید و تجویز بروموکریپتین اثر آن را خنثی کرد. از طرفی مصرف زیره به تنهایی موجب کاهش وزن موش ‌ها و کاهش استروژن سرم گردید. مصرف هم‌ زمان زیره و بروموکریپتین موجب افزایش استروژن و افزایش تعداد فولیکول‌ ها گردید.
بحث و نتیجه گیری: بنا بر این مصرف زیره می‌ تواند اثر بروموکریپتین به عنوان آگونیست دوپامین را بر روی عملکرد تخمدان تشدید نماید.


رها زال خانی، حسین نجف زاده ورزی، احمدعلی معاضدی، زهره قطب الدین،
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۸ )
چکیده

مقدمه: والپروات به عنوان داروی ضد صرعی موثر در درمان تشنج­ های موضعی و عمومی، در بزرگسالان و کودکان استفاده می ­شود. این دارو سبب تغییرات بیوشیمیایی در عملکرد کبد و تغــییرات رفتاری در دوران کودکی می­ شود. لذا در این مطالعه اثرات والپروات بر فعالیت حرکتی، تعادل، آنزیم های کبدی و پروفایل لیپیدی سرم در موش­ های صحرایی ماده نابالغ بررسی شد.
مواد و روش ­ها: در این تحقیق زاده­ های ماده­ موش صحرایی(۲۳ روزه) به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول، والپروات(mg/kg ۲۰۰) را روزانه به مدت دو هفته دریافت­ کردند و گروه دوم سالین دریافت ­کردند. تمام تزریقات به روش درون ­صفاقی انجام شد. فعالیت حرکتی و تعادل به ترتیب توسط دستگاه میدان باز و روتارود مورد ارزیابی قرار­گرفت. سپس مقادیرکلسترول(TC،HDL ، LDL)، تری گلیسرید(TG)، آنزیم های SGOT و SGPT در سرم اندازه ­گیری شدند.
یافته ­های پژوهش: والپروات فعالیت حرکتی را کاهش و آنزیم­ های کبدی(SGPT) و آلکالین فسفاتاز را افزایش داد اما بر تعادل و پروفایل لیپیدی سرم اثری نداشت.
بحث و نتیجه گیری: احتمالاً تزریق نیمه مزمن والپروات اثری بر پروفایل لیپیدی سرم ندارد در حالی که آنزیم ­ها­ی کبدی سرم را افزایش و فعالیت حرکتی را کاهش می ­دهد. لذا به نظر می ­رسد عوارض جانبی والپروات بیشتر در مصرف طولانی مدت آن بروز می­ کند.
 

صفحه 1 از 1     

مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام Journal of Ilam University of Medical Sciences
Persian site map - English site map - Created in 0.29 seconds with 33 queries by YEKTAWEB 4714