مقدمه: روش های متداول استریلیزاسیون شیر قادر به حذف آفلاتوکسین M۱ نمی باشند، بنا بر این بررسی روش های بیولوژیکی مانند استفاده از باکتری های خانواده اسید لاکتیک، جهت حذف یاکاهش آن، ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق توانایی باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس در میزان جذب و کاهش آفلاتوکسین M۱ در ماست پروبیوتیک در طی زمان ماندگاری بررسی گردید.
مواد و روش ها: غلظت های ۱/۰، ۵/۰ و ۷۵/۰ نانوگرم در میلی لیتر آفلاتوکسین باقی مانده در مایع رویی نمونه های ماست در روزهای اول، هفتم، چهاردهم و بیست و یکم پس‌از تولید ماست، توسط روش الایزای رقابتی تعیین و نتایج توسط کروماتوگرافی مایع باکارآیی بالا تایید شد.
یافته های پژوهش: بر اساس نتایج در هر دو نوع ماست معمولی و حاوی باکتری پروبیوتیک، کمترین میزان pH مربوط به نمونه های ماست تیمار شده باغلظت پایین سم(۱/۰ نانوگرم در میلی لیتر) بود و بیشترین میزان آن برای ماست حاوی غلظت بالای سم(۷۵/۰ نانوگرم در میلی لیتر) به دست آمد. میزان کاهش پس از ۲۱ روز نگهداری در مقایسه با روز اول، حدود ۵/۰ سیکل‌لگاریتمی به دست آمد. نتایج گویای‌آن است که لاکتوباسیلوس رامنوسوس قادر به جذب بیش از ۹۹ درصد آفلاتوکسین M۱ در غلظت ۱/۰ نانوگرم در میلی لیتر است، در حالی که میزان جذب سم در نمونه های آلوده شده با ۵/۰ نانوگرم در میلی لیتر حدود ۹۲ درصد و با ۷۵/۰ نانوگرم در میلی لیتر، به حدود ۹۳ درصد رسید.
بحث و نتیجه گیری: یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد توانایی لاکتوباسیلوس رامنوسوس زیرگونه GG در جذب مقادیر بالای سم در مقایسه با آغازگرهای ماست به لحاظ آماری معنی دار می باشد. مقایسه و تطابق نتایج ۱۰ درصد نمونه های مورد آزمون به روش کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا با نتایج حاصل از الایزا، نشان داد روش الایزا جایگزین مناسبی برای روش کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا به منظور اندازهگیری میزان آفلاتوکسین برای کاهش هزینه های آزمایش می باشد.
