مقدمه: سرگردانی مفهومی مشتق از پیروی است. این پژوهش با هدف شناسایی علل و انواع سرگردانی در درمان والدین کودکان مبتلا به اختلالات رشدی اعصاب، انجام شد.
 مواد و روش ها: این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی-کاربردی می باشد. تعداد۳۵۰ نمونه از جامعه والدین کودکان مبتلا به اختلالات رشدی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی سطح کرج، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته علل و انواع سرگردانی استفاده شد. داده ها ابتدا با روش تحلیل عاملی و پس از آن برای ارتباط بین هر یک از عوامل و میزان سرگردانی به روش تحلیل لگاریتم خطی تحلیل شدند.
یافته های پژوهش: عللی چون کنترل، باور، تعامل درمانگر-مراجع و دسترسی به درمان سرگردانی از نوع درون تخصصی و عواملی چون باور، عوامل اجتماعی-شناختی و تعامل درمانگر-مراجع می تواند تاخیر در مراجعه را پیش بینی کند. در بررسی ها مشخص شد عاملی که بیشترین پیش بینی را می کند، عامل اجتماعی-شناختی و کمترین آن عامل تعهد می باشد.
 بحث و نتیجه گیری: علل سرگردانی در نتیجه، ترکیبی از عوامل درون فردی و محیطی است که لزوم مشاوره های فردی والدین و هم زمان اطلاع رسانی به متصدیان بهداشت و درمان جهت راهنمایی درست خانواده های کودکان مبتلا به اختلال رشدی را تایید می کند.