۶ نتیجه برای محمدپور
منصور امرایی، فرید عزیزی جلیلیان، سالار بختیاری، کریمه حقانی، پرستو شهمیر، معصومه اسدی، صفورا محمدپور،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: نیشکر گیاه غول پیکری از تیره غلات است. با توجه به فواید استفاده از داروهایی با منشاء گیاهی،در پژوهش حاضر تاثیر عصاره هیدروالکلی نیشکر بر روی میزان کلسترول، LDL-c،HDL-c و تری گلیسرید سرم در خرگوش های هایپرکلسترولمیک مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: ۲۴ سر خرگوش نر بالغ نژاد نیوزیلند با میانگین وزنی ۲ کیلوگرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل(۶=n) رژیم غذایی معمولی داشتند، گروه شم و تجربی۱و۲(۶=n) با رژیم پر کلسترول۲ درصد کلسترولی شده بودندو به ترتیب حلال دارو، عصاره نیشکر با دوزهای ۷/۳ و ۴/۷ میلیگرم بر کیلوگرم در روز را به صورت تیمار خوراکی(گاواژ) دریافتمی کردند. پس از هشت هفته تیمار،خونگیری به عمل آمد و کلسترول، LDL-c،HDL-c و تری گلیسرید اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS و آزمون آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافته های پژوهش: نتایج حاصل از بررسی نشان داد که در تیمار عصاره هیدروالکلی نیشکر با دوزهای ۷/۳ و ۴/۷ میلیگرم بر کیلوگرم در روز(به ترتیب گروه تجربی۱ و ۲)، کاهش معنی داری(به ترتیبP<۰,۰۵وP<۰.۰۱) در میزان کلسترول، تری گلیسرید و LDL-c، و افزایش معنی داری(به ترتیبP<۰.۰۵ وP<۰.۰۱) در میزان HDL-c در مقایسه با گروه شم به وجود آمد.
بحث و نتیجه گیری: عصاره نیشکر احتمالاً می تواند یک ترکیب موثر در کاهش میزان کلسترول، تری گلیسرید و LDL-c، و افزایش HDL-c باشد.
علی محمدپورمیر، هیوا ملک زاده، احمد تمدنی، حسن محمودی،
دوره ۲۵، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: اخیرا مطالعات مختلفی شیوع بالای عفونت هلیکو باکتر پیلوری در بزرگسالان مبتلا به ITP را گزارش کرده اند علاوه بر این در
این مطالعات افزایش شمارش پلاکتی در برخی از بیماران متعاقب درمان ریشه کن سازی این میکروب گزارش شده است که این مساله
نقش احتمالی هلیکو باکتر پیلوری در بروز ITP بزرگسالان را مطرح می کند اما مطالعات صورت گرفته در این زمینه در گروه سنی
کودکان بسیار محدود بوده است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط عفونت هلیکو باکتر پیلوری با پورپورای ترومبو سیتو پنیک ایدیو پاتیک
درکودکان بستری در بیمارستان کودکان امیرکلا می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۴۴ کودک زیر ۹۴ سال مبتلا به پورپورای ترومبو سیتو پنی ایدیو پاتیک بستری شده در
بیمارستان کودکان امیرکلا، به عنوان گروه مورد انتخاب و عفونت هلیکو باکتر پیلوری آن ها با روش تشخیص آنتی ژنیک از مدفوع
بررسی شد. همین طور تعداد مشابه کودکان کاملا سالم از لحاظ کلینیکی و آزمایشگاهی که توسط والدین جهت چک آپ به درمانگاه
عفونی بیمارستان کودکان امیر کلا مراجعه داشتند، به عنوان شاهد، وارد مطالعه شدند. جنسیت و حاد یا مزمن بودن علایم بیماری ثبت
گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V۱۸ ، آمار توصیفی و آزمون کای اسکور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح
۱ در نظر گرفته شد. / معنی داری کم تر از ۱۵
۵۲ %( دختر بودند. / ۴۷ %( پسر و ۴۶ کودک ) ۱ / یافته های پژوهش: از ۸۸ کودک مورد مطالعه ) ۴۴ مورد و ۴۴ کنترل( ۴۲ کودک ) ۷
۹۵ %( هلیکو باکتر پیلوری مثبت و ۷۴ مورد / ۵ سال بود. در بین بیماران ۹۴ مورد ) ۱ /۱۷±۱/ میانگین سنی کودکان در این مطالعه ۷۵
%۸۴/۹ ( هلیکو باکتر پیلوری منفی بودند. از میان بیماران ( ITP )%۷۱/ ۲۱ %( پورپورای ترومبو سیتو پنی حاد و ۱۹ نفر ) ۵ / مثبت، ۹۱ نفر ) ۵
=۱/ پورپورای ترومبو سیتو پنی مزمن داشتند. هیچ ارتباط معنا داری بین گروه مورد و شاهد با جنسیت دیده نشد ) ۱۱ p ) . هم چنین عفونت
=۱/ هلیکو باکتر پیلوری در دو گروه نیز اختلاف معنا داری نداشت ) ۷۷ p .)
بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه عفونت هلیکو باکتر پیلوری هیج ارتباطی با پورپورای ترومبو سیتو پنی ایدیو پاتیک
از لحاظ آماری ندارد.
محمد شکرزاده، عباس محمدپور، مهدی عباسی روشن، مهران رجبی صحنه سرایی، مصطفی دریائی،
دوره ۲۶، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: دیابت نوع ۲ یک گروه ناهمگن پیچیده ای از شرایط متابولیکی است که با افزایش سطح قند خون به علت اختلال در عملکرد انسولین و یا ترشح انسولین توصیف می شود. ژن TCF۷L۲ به عنوان یکی از ژنهای عمده مستعد ابتلا به دیابت در نظر گرفته شده است. پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی rs۷۹۰۳۱۴۶ واقع در اینترون شماره ۳ این ژن می باشد که به طور قابل توجهی با دیابت نوع ۲ موثر است.
مواد و روشها: در این مطالعه ی مورد – شاهدی ، ۱۴۱ فرد بیمار و ۸۶ فرد سالم حضور یافتند. ۵cc از خون محیطی افراد دیابتی در لوله های حاوی EDTA جمع آوری شد. DNA ژنومی با استفاده از روش Salting-out استخراج شد و با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی ژنوتیپی پلی مورفیسم انجام شد.
یافتههای پژوهش: فراوانی ژنوتیپ و آلل پلی مورفیسم rs۷۹۰۳۱۴۶ به طور معنی داری بین بیماران دیابتی نوع ۲ و افراد غیر دیابتی متفاوت بود(به ترتیب: ۰/۰۴۶۸p= و ۰/۰۴۷۴p=). فراوانی آلل T در گروه دیابت نوع ۲ ، ۵/۵۴% و در افراد غیر دیابتی ۵/۳۹% بود و این آلل به طور قابل توجهی با خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ ارتباط داشت (OR=۱/۸۳۳۳ , ۹۵%CI=۱/۰۴۵۶ - ۳/۲۱۴۴)
بحث و نتیجه گیری: نتایج ما ارتباط بین پلی مورفیسم rs۷۹۰۳۱۴۶ ژن TCF۷L۲ و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در غرب مازندران را تایید می کند.
محمد شکرزاده، عباس محمدپور، مونا مدانلو، نرگس کارگر دارابی، فائزه خواجوی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: گیاهان دارویی هم چون گیاه کتان نقش مهمی در سلامت افراد و جوامع بشری دارند. با توجه به خواص فیتوشیمیایی گیاه کتان، در این مطالعه بر آن شدیم تا اثرات هیدروالکلی دانه این گیاه را بر سمیت ژنتیکی ناشی از سیکلوفسفامید در لنفوسیت های خون محیطی بررسی نمائیم.
مواد و روش ها: ابتدا عصاره دانه کتان به روش ماسراسیون با استفاده از حلال اتانول در دو نوبت تهیه شد. سپس نمونه های خونی بعد از ۱ ساعت انکوباسیون با غلظت های مختلف کتان، با Mµ ۷۵۰ در بن ماری ۳۷ درجه به مدت ۲۴ساعت انکوبه گردید. سپس جهت ارزیابی تولید میکرونوکلئوس در لنفوسیت های دوهسته ای مهار شده در سیتوکینز، لام تهیه شد و با میکروسکوپ نوری بررسی گردید. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون(posttest:Tukey) ANOVA، مقادیر مختلف میانگین ها با هم مقایسه شد.
یافته های پژوهش: انکوبه کردن نمونه های خونی با سیکلوفسفامید موجب القای ژنوتوکسیسیته در لنفوسیت ها شده و مجاور نمودن سلول ها از قبل با عصاره هیدروالکلی دانه کتان به مقدار قابل توجهی تعداد میکرونوکلئوس ها را کاهش می دهد(P<۰,۰۰۰۱). نتایج این مطالعه نقش موثر عصاره دانه کتان به عنوان عامل محافظتی در برابر ژنوتوکسیسیته سیکلوفسفامید را نشان می دهد.
بحث و نتیجه گیری: در این پژوهش مشخص گردید که عصاره دانه کتان یک آنتی ژنوتوکسیک قوی در برابر آسیب های DNA ناشی از سیکلوفسفامید می باشد. و از آن جایی که عصاره دانه کتان به تنهایی اثرات سمیت سلولی ندارد، می توان از آن به عنوان یک عامل محافظتی در برابر اثرات سمی سیکلوفسفامید استفاده کرد.
اکبر قلاوند، مهدی محمدپور، ماریا رحمانی قبادی، پژمان معتمدی، آنیا هوسپیان،
دوره ۳۱، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: برخی سایتوکین‌‌ها از جمله آسپروسین و فاکتور نوروتروفیک مشتق‌‌شده از مغز (BDNF) از عوامل متابوتروپیک هستند، که در ایجاد دیابت نوع ۲ نقش دارند. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات تناوبی هوازی بر سطوح در گردش BDNF و آسپروسین در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
مواد و روش ها: در تحقیق نیمه‌‌تجربی حاضر ۲۰ مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ به روش نمونه‌‌گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. تمرینات ورزشی به مدت دوازده هفته، سه جلسه تمرین در هفته و هر جلسه تمرین به مدت۹۰-۶۰ دقیقه تمرین تناوبی هوازی اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمون‌‌های تی-تست و تحلیل کواریانس استفاده شد (۰,۰۵ ≥ P).
یافته‌ها: نتایج نشان داد که پس از مداخله تمرین، کاهش معنی‌‌داری در سطح آسپروسین سرمی (F=۷,۶۷۰, P=۰.۰۱۳) و افزایش معنی-داری در سطح BDNF سرمی (F=۷,۵۸۵, P=۰.۰۱۴) در گروه تمرین نسبت به مقادیر پایه و گروه کنترل مشاهده شد.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر می‌توان گفت که تمرینات تناوبی هوازی با کاهش آسپروسین و افزایش BDNF به عنوان دو سایتوکین متابوتروپیک نقش موثری در کنترل قند خون و درمان دیابت نوع ۲ دارند.
هادی صمدیان، مهناز محمدپور، سهیلا زارع، ژیلا ایزدی، سجاد مرادی، هاشم مرادی، حسین درخشان خواه،
دوره ۳۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: توسعۀ زخمپوشهای زیست فعال با کارایی ترمیمی بالا یکی از مهم‌ترین حیطه‌‌های فعالیتی بین‌رشته‌ای است. ساختارهای نانوفیبری ساخته‌شده با روش الکتروریسی به علت نسبت سطح به حجم بالا، سازگاری زیستی بالا، تخلخل قابل‌کنترل، قابلیت بارگذاری طیف وسیعی از مواد درمانی، خواص مکانیکی قابل تنظیم و مشابهت به ماتریکس خارج سلولی یکی از گزینه‌‌های اصلی برای ساخت پوشش‌‌های زخم هستند؛ بنابراین، هدف از انجام این مطالعه ساخت و مشخصهیابی یک زخمپوش نانوفیبری بر پایۀ پلیمر پلی‌‌وینیل الکل (PVA) حاوی نانورس (کائولین) کونژوگه (متصل) شده با جنتامایسین است.
مواد و روشها: ابتدا بر پایۀ روش‌‌های شبیه‌‌سازی کامپیوتری و با استفاده از نرم‌افزار گوسین، برهم‌‌کنش میان ساختار نانورس‌‌ها (کائولین) و جنتامایسین ارزیابی شد و سپس مراحل آزمایشگاهی انجام گردید: نانورسهای خالص‌‌سازی‌شده با جنتامایسین کونژوگه (متصل) شد و خواص نانوذره/داروی حاصل تجزیه‌وتحلیل گردید. غلظت‌‌های مختلف نانوکمپلکس سنتزشده (۵، ۱۰ و ۱۵ درصد وزنی/وزنی) با استفاده از روش الکتروریسی در ساختار نانوفیبری PVA (۱۰ درصد وزنی/حجمی در آب) ادغام شد و پوشش زخم نانوفیبری مشخصهیابی گردید. در پایان، خواص زیستی پوشش زخم نانوفیبری بررسی شد.
یافتههای پژوهش: مطالعات شبیه‌‌سازی نشان داد، در هر دو طرف صفحات نانورس‌‌ها، گروه‌‌های اکسیژن با بار منفی وجود دارند که قادر هستند به‌خوبی با نیتروژن‌‌های باردار مثبت موجود در جنتامایسین برهم‌کنش‌های پایداری برقرار کنند و دارو را به‌خوبی در میان صفحات بارگیری نمایند. نتایج مشخصهیابی نشان داد، زخمپوشهای نانوفیبری خصوصیات قابل قبولی از نظر ریخت‌‌شناسی، قطر، ترشوندگی، خواص مکانیکی، تورم‌‌پذیری، زیست‌‌سازگاری و سد نفوذ باکتری دارند. این ویژگی‌‌ها باعث می‌‌شود الیاف‌‌ها محیط مناسبی را برای بهبود زخم فراهم کنند؛ همچنین اضافه شدن جنتامایسین ویژگی‌‌های زیستی برجسته‌‌ای در زخم-پوش‌‌ها ایجاد کرد.
بحث و نتیجه‌گیری: یافتههای این پژوهش می‌تواند گامی اساسی برای استفاده از ساختار نانوفیبرهای PVA حاوی نانورس کونژوگه (متصل) شده با جنتامایسین در زمینه‌‌های مختلف مهندسی زیست‌‌مواد دارویی ازجمله تولید زخمپوش باشد.
