فروغ آهمه، مریم غلامزاده جفره، امین کرایی،
دوره ۲۹، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: درمان حساسیتزدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد (EMDR)، درمانی تخصصی برای غلبه بر آثار ضربۀ عاطفی و تجارب ناراحت‌‌کننده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان حساسیتزدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد مطابق الگوی AIP بر مؤلفه‌های هفتگانۀ استرس والدگری مادران کودکان ناشنوا، در شهر اهواز در سال ۱۳۹۷ انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه‌‌آزمایشی با طرح پیش‌‌آزمون-پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعۀ پژوهش شامل همۀ مادران دارای فرزند ناشنوای مشغول به تحصیل در مقطع ابتدایی بود که از این میان، ۳۰ نفر به شیوۀ در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش به‌صورت فردی و در ۱۰ جلسه، تحت مداخلۀ درمان حساسیتزدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد قرار گرفتند. در پایان، برای دو گروه پسآزمون اجرا شد و پس از گذشت ۴۵ روز، آزمون پیگیری صورت گرفت. از پرسش‌نامۀ تنیدگی والدگری آبیدین برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل کوواریانس یک‌راهه تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌های پژوهش: نتایج، اثربخشی درمان حساسیتزدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد مطابق الگوی AIP را بر مؤلفه‌های هفتگانۀ استرس والدگری در مادران کودکان ناشنوا نشان داد.
بحث و نتیجه‌گیری: می‌‌توان گفت که حساسیتزدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد، مداخله‌ای غیردارویی، نسبتاً کوتاه و مؤثر برای کاهش استرس والدگری مادران کودکان ناشنوا است.
