افشین مقدسی، غلامعلی قاسمی، ابراهیم صادقی دمنه، مسعود اعتمادی فر،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: بسیاری از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با اختلال در تعادل و راه رفتن مواجه هستند که می تواند شرکت در فعالیت های روزمره را برای آن ها با مشکل مواجه کند. مطالعات اخیر در حیطه توانبخشی، بر تمرینات تعلیقی عملکردی با استفاده از مقاومت وزن بدن در مقابل نیروی جاذبه به کمک ابزارها و تجهیزات ناپایدار، که به فعالیت های روزمره افراد شباهت دارند، تاکید دارند. بنا بر این هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تمرینات تعلیقی TRX بر تعادل عملکردی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
مواد و روش ها: تعداد ۳۴ نفر از زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام. اس اصفهان در دامنه سنی ۵۰-۲۰ سال و با نمره مقیاس وضعیت ناتوانی گسترش یافته(EDSS) ۴-۱، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت غیر تصادفی به دو گروه کنترل(۱۵ نفر) و تجربی(۱۹ نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل ۸ حرکت TRX با چهار سطح سختی از ساده تا مشکل بود که برای مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه حدود ۳۰ دقیقه اجرا شد. تعادل عملکردی از طریق آزمون های زمان برخاستن و رفتن، ۱۰ متر راه رفتن، دسترسی عملکردی به جلو و پهلو اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفت. سطح معنی داری، در سطح اطمینان ۹۵ درصد پذیرفته شد(P<۰,۰۵).
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که بهبود معناداری در تعادل عملکردی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در آزمون های زمان برخاستن و رفتن(P=۰,۰۰۱)، ۱۰ متر راه رفتن(P=۰,۰۰۱) و دسترسی عملکردی جانبی به سمت چپ و راست(P=۰,۰۱۳) در پس آزمون مشاهده شد. اما در آزمون دسترسی عملکردی به جلو تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد(P=۰,۰۵۳).
بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که پروتکل تمرینات تعلیقی TRX تعادل عملکردی، سرعت راه رفتن و تعادل در حین راه رفتن را در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بهبود می بخشد. بنا بر این انجام این تمرینات را به عنوان یک مداخله تمرینی عملکردی در جهت بهبود تعادل عملکردی و راه رفتن به افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس توصیه می کنیم.
