مقدمه: به تازگی بررسی اثر روش های تمرینی گوناگون، به ویژه تمرین اینتروال با شدت زیاد، بر عوامل خطرزای ناشی از چاقی گسترش چشمگیری یافته است. هدف این پژوهش بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین اینتروال کم حجم با شدت بالا(HIIT کم حجم) و تمرین تداومی سنتی بر سطوح آدیپونکتین و نیمرخ لیپیدی مردان جوان چاق بود. مواد و روش ها: آزمودنی های این پژوهش را ۳۴ مرد جوان چاق(سن: ۶/۳±۴/۲۲ سال، شاخص توده بدن: ۴/۲±۹۸/۳۲) تشکیل می دادند که به صورت تصادفی به ۳ گروه HIIT کم حجم(۱۱=n)، تمرین تداومی سنتی(۱۱=n) و کنترل(۱۲=n) تقسیم شدند. گروه ‌های تمرینی ۳ جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته به تمرین پرداختند و گروه کنترل تنها فعالیت های روزمره خود را انجام می‌ داد. برای تجزیه و تحلیل داده ‌ها از آزمون های آماری تحلیل واریانس یکراهه و t همبسته استفاده شد. یافته‌ های پژوهش: نتایج نشان داد که در گروه ‌های تمرینی نیمرخ لیپیدی و سطوح استراحتی آدیپونکتین به گونه معناداری نسبت به پیش آزمون بهبود یافته بود.(P<۰,۰۵) سطوح استراحتی آدیپونکتین پس از مداخله در گروه HIIT کم حجم نسبت به گروه کنترل به صورت معناداری بالاتر بود،(P<۰.۰۵) اما بین دو گروه تمرینی تفاوتی یافت نشد. (P<۰.۰۵) بحث و نتیجه‌ گیری: با توجه به تفاوت چشـمگیر حجم‌ های تمـرین HIIT کم حـجم و تـداومی سنتی به نظر می‌ رسد که تمرین HIIT کم حجم به لحاظ زمانی و هم چنین کاهش برخی از عوامل خطرزای ناشی از چاقی با تمرین تداومی سنتی قابل مقایسه باشد.