رحمت رمضانی، فاطمه محمدی شیر محله، طاهره رنجبری پور، وحید احمدی، جاوید پیمانی،
دوره ۳۰، شماره ۴ - ( ۷-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: هدف از مطالعۀ حاضر مقایسۀ اثربخشی روش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس و فن آرام‌بخشی عضلانی بر استرس ادراک‌شده، اضطراب و تاب‌آوری در بیماران عروق کرونر قلب (CHD) است.
مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعۀ آماری شامل همۀ بیماران عروق کرونر قلب (CHD) بین ۳۰ تا ۵۰ سال مراجعه‌کننده به مراکز درمانی و مطب‌های خصوصی پزشکان متخصص قلب و عروق در شهر ایلام در سال ۱۳۹۹ است که تعداد ۶۰ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و توزیع تصادفی، به سه گروه تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها مقیاسهای استاندارد استرس ادراک‌شده، اضطراب و تاب‌آوری است.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر نشان‌دهندۀ اثربخشی تمرینات آرام‌بخش عضلانی بنسون بر استرس ادراک‌شده، اضطراب و تاب‌آوری و اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس بر استرس ادراک‌شده و اضطراب در بیماران بود، به‌طوری‌که در مقایسۀ دو روش درمان، تمرینات آرام‌بخش عضلانی بنسون نسبت به آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس، در میزان استرس ادراک‌شده و اضطراب بیماران کاهش بیشتر و مؤثرتری داشت؛ اما آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس نسبت به تمرینات آرام‌بخش عضلانی بنسون، در افزایش میزان تاب‌آوری بیماران بیشتر مؤثر بود.
بحث و نتیجه‌گیری: مداخله‌های مؤثر آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس و تمرینات آرام‌بخش عضلانی می‌توانند به‌عنوان شیوۀ مکمل درمان پزشکی برای بهبود سلامت عمومی بیماران به‌کار گرفته شوند.
