مقدمه: امروزه تا حدودی برخی از جنبههای ارتباط متقابل دستگاه نوروآندوکراین و دستگاه ایمنی شناختهشده است. بر اساس این، نشان دادهشده است که برخی از سلولهای ایمنی از قبیل مونوسیتها قادر به تولید و ذخیرهسازی دوپامین در وزیکولهای ترشحی خود هستند. هدف از مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر دوپامین بر عملکردهای ایمونولوژیک مونوسیتهای خون محیطی رت است.
مواد و روشها: در این مطالعۀ تجربی، سلولهای تکهستهای خون محیطی به کمک گرادیان فایکول-هایپک از خون محیطی رتها جدا شدند؛ سپس از بخش چسبندۀ این سلولها به کف فلاسک بهعنوان سلولهای مونوسیت استفاده گردید. سلولهای مونوسیت در گروه تیمار به مدت ۲۴ ساعت با دوپامین در غلظت ۷-۱۰×۵ مولار مجاور شدند و آنگاه عملکرد فاگوسیتوز، انفجار تنفسی، قابلیت کشتار، تولید نیتریکاکساید، برداشت نوترال رد، قابلیت حیاتی و میزان بیان ژن NF-κB آنها بررسی گردید.
یافته های پژوهش: نتایج این مطالعه نشان داد که مونوسیتهای کنترل و تیمار هیچ تفاوت معنیداری در فاگوسیتوز پس از چالش با مخمر اپسونیزه ندارند. با وجود این، میزان برداشت نوترال رد، شدت انفجار تنفسی و تولید نیتریکاکساید پس از چالش با مخمر اپسونیزه و همچنین میزان بیان NF-κB در مونوسیتهای تیمارشده با دوپامین، نسبت به گروه شاهد، بهطور معنیداری کاهش یافت (P<۰,۰۵). البته فعالیت زیستی مونوسیتهای گروه تیمار نسبت به مونوسیتهای گروه شاهد، تغییر معنیداری پیدا نکرد.
بحث و نتیجهگیری: در کل بهنظر میرسد که دوپامین بهطور پویا موجب ایجاد یک فنوتیپ ضدالتهابی در سلولهای مونوسیت میشود، بهطوریکه این مونوسیتها در کنار کاهش فعالیت بخش لیزوزومی، میزان کمتری از رادیکالهای آزاد اکسیژن و نیتروژن را تولید میکنند.