الهام رستمی، الهام حویزی،
دوره ۳۱، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: امروزه سرطان یکی از نگرانی‌‌های بخش سلامت در جوامع مدرن است. کاربرد نانو ذرات در علم پزشکی امکانات جدیدی را برای تشخیص، انتقال دارو، تصویربرداری تومور و درمان سرطان در انسان ایجاد نموده است. مهم‌‌ترین مشکل در درمان سرطان به وسیله‌‌ی شیمی‌‌درمانی، عدم دسترسی به قسمت‌‌های مرکزی توده به علت خون‌‌رسانی کمتر آن است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان سمیت نانوذره‌‌ی اکسید آهن با پوشش بیو پلیمر کیتوسان/آلژینات بر روی سلول‌‌های سرطانی ملانوما (سلول‌‌های Hep G۲) بود.
مواد و روش ها: در این پژوهش نانوذرات مغناطیسی آهن با دو بیوپلیمر کیتوسان و آلژینات پوشش داده شد. اندازه و مورفولوژی سطح این نانوذرات توسط دستگاه اندازگیری سایز و میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. همچنین اتصال گروه‌‌های عاملی کیتوسان و آلژینات به نانو ذرات مغناطیسی آهن توسط دستگاه طیف‌‌سنجی مادون قرمز بررسی شد. در این بررسی، با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی آهن و نانوذرات اصلاح‌‌شده به‌‌مدت ۲۴ ساعت تیمار‌‌شده و غلظت IC۵۰ ترکیبات تخمین زده شد. خاصیت توکسیک این نانوذرات با تست MTT و رنگ آمیزی‌‌های آکریدین اورنج/ اتیدیوم بروماید مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافتهها: بررسی عکس‌‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی و دستگاه اندازگیری سایز، به خوبی سایز ۵۰ نانو متر برای نانوذرات آهن اصلاح-شده را نشان داد و همچنین شکل این نانوذرات کاملاً گرد و کروی مشاهده شد.
بحث و نتیجه گیری: یافته‌‌های حاصل از بررسی‌‌های زیستی نانوذرات قطعاً تأیید کننده‌‌ی پوشش‌‌دهی موثر نانوذرات بوسیله بیوپلیمرهای کیتوسان و آلژینات بود. همچنین یافتهها نشان داد که نانوذرات مغناطیسی آهن به‌‌طور وابسته به غلظت اثرات توکسیک بالاتری داشته و غلظت IC۵۰ آنها حدود ۱۳۴ میکرومولار بر میلی‌‌لیتر بود، در حالیکه نانوذرات پوشش‌‌دار شده به طور معنی‌‌داری اثرات توکسیک پایین‌‌تری داشته و در غلظت‌‌های۲۵ میکرومولار بر میلی‌‌لیتر به پایین توکسیسیته معنی‌‌داری بر سلول‌‌های Hep G۲ نداشتند. پوشش نانوذرات اکسی آهن به طور قابل ملاحظه‌‌ای، باعث کاهش غلظت سمیت آنها می‌‌گردد.
