۳ نتیجه برای حناچی
پریچهر حناچی۱، ... ،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۶ )
چکیده
چکیده
مقدمه : اوتیت میانی از جمله شایع ترین بیماری های دوران کودکی محسوب می شود . عدم درمان به موقع اوتیت میانی می تواند منجر به بروز اختلالات شنوایی ، گفتاری ، زبانی ، یادگیری و ادراکی در کودک گردد . اوتیت میانی مهمترین عامل اختلالات دهلیزی-تعادلی در کودکان محسوب شده و تـأثیر آن بر توانایی های تعادلی و حرکتی بسیار حائز اهمیت می باشد .
مواد و روش ها : این مطالعه از نوع مقطعی-تحلیلی می باشد . در این پژوهش سیستم تعادلی و حرکات بنیادین ۳۰ کودک ۲۰ تا ۶۰ ماه با اوتیت میانی قبل از جاگذاری لوله تیمپانوستومی و بدون اوتیت میانی با استفاده از آزمون PDMS-GM Peabody مورد ارزیابی قرار گرفت . تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS صورت گرفت . آزمون KS جهت بررسی توزیع نرمال داده ها و آزمون T برای مقایسه میانگین ها استفاده شد .
یافته های پژوهش : یافته های بدست آمده نشان دادند که امتیاز PDMS-GM کودکان با اوتیت میانی در قبل از عمل جراحی در مقایسه با کودکان بدون اوتیت میانی به طور معناداری کمتر بود . همچنین بعد از عمل ، کودکان با اوتیت میانی امتیازشان بالاتر از کودکان بدون اوتیت میانی شده بود که این نتایج میزان تاثیر عفونت گوش میانی را در پیشرفت حرکات بنیادین که همراه با تعادل می باشد ، نشان می دهد .
نتیجه گیری نهایی : از نتایج بدست آمده این طور می شود نتیجه گرفت که رشد حرکتی و تعادل از جمله موارد بسیار مهمی محسوب می شوند که باید در درمان پزشکی و جراحی مبتلایان به اوتیت میانی مورد توجه خاص قرار گیرند . اوتیت میانی مزمن ممکن است مشکل دیگری را برای افراد از قبیل نقائص حرکتی و سایر ناهنجاری ها به وجود آورد .
پریچهر حناچی، ... ،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده
مقدمه: یکی از مهمترین دلایل بروز عوارضی مانند اترواسکلروز در بیماران دیابتی، اکسیداتیو استرس و ایجـــاد پـــراکسیداسیون لیپیدی بر روی اسیدهای چرب در ســـاختمان لیپیـدها می‌باشد. اندازه گیری میزان مالون دی الدهید ( MDA ) از راههایی است که توسط ان میتوان اکسیداتیو استرس را بررسی نمود.
مواد و روش ها: در ایــن مطـــالعه جمعـــاً از ۲۰۰ نمـــونه استفــاده شــده که ۱۰۰ نمــونه به عنـــوان گـــروه مــورد (Case group) از افــرادی که حداقل ۳ سال سابقه دیابتNIDDM None Insulin Dependent Diabetic Mellitus) ( داشته اند و دارای پرونده در مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند و ۱۰۰ نفر نرمال ( (Control groupاز افرادی بودند که هیچ گونه سابقه دیابت نداشته و به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر دو گروه سطح MDA و HbA۱C وFBS اندازه گیری شده و سپس میانگین سطح پلاسمایی آنها با استفاده از نر م افزار SPSS ( Ver. ۱۱)با یکدیگر مقایسه شد.
یافته های پژوهش: سطح پلاسمائی MDA در گروه شاهد µmol/Lit ۰,۷۴۲۸ ± ۰.۰۴و در نمونه های موردµmol/Lit ۰.۹۲۲۲ ± ۰.۳ بوده که به شکل معناداری( p<۰.۰۵ ) با گروه شاهد قابل مقایسه ود. میزانHbA۱C در گروه مورد %۹.۳۸۷ ± ۲.۴ و در گروه کنترل ۷.۳۵۶ ± ۱.۰ % بود و میزان FBS در گروه مورد۱۶۳.۳۱ ± ۵۶ mg/dl و در گروه شاهد ۸۵.۷۴۰ ± ۱۰.۱ mg/dl بود که نتایج بدست آمده بین گروه شاهد و گروه مورد اختلاف معناداری (p<۰.۰۵) را نشان می‌دهد.
بحث و نتیجه‌گیری: از نتایج بدست آمده نتیجه‌گیری می شود که میانگین MDA در افراد دیابتی بطور محسوسی بالاتر از گروه کنترل بوده و میانگینHbA۱C و FBS نیز در گروه نمونه بالاتر از گروه شاهد بوده است. در بررسی ارتباط بین MDAبا فاکتورهای اندازه گیری شده از نظر ضریب همبستگی ارتباطی وجود نداشت و این امر بیانگر عدم ارتباط سطح MDA با افزایش سطح HbA۱C و FBS در افراد دیابتی می‌باشد.
سکینه نوروزیان، افسانه شمشکی، پریچهر حناچی،
دوره ۱۹، شماره ۳ - ( پاييز ۱۳۹۰ )
چکیده
فعالیت ورزشی علی رغم این که با ایجاد فشار اکسایشی موجب افزایش رادیکال های آزاد می شود، با افزایش تولید آنزیم های ضد اکسایشی موجبات کاهش رادیکال های آزاد در بدن را نیز فراهم می آورد. نتایج موجود حاصل از تمرین های بدنی مختلف در افزایش یا کاهش رادیکال های آزاد، سوالی اساسی در مورد این نوع تمرین به حساب می آید. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات حاد دو نوع فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک بر برخی عوامل اکسایشی و ضد اکسایشی نمونه خون خانم های رشته تربیت بدنی دانشگاه الزهرا طراحی و اجرا شد.
مواد و روش ها: بیست و چهار دانشجوی دختر داوطلب شرکت کننده در این پژوهش به صورت تصادفی در ۳ گروه: کنترل(بدون اجرای تمرین)، گروه تمرین اکسنتریک(اجرای تست الستد پشت به صفحه نمایشگر تا حد واماندگی) و گروه تمرین کانسنتریک(اجرای تست الستد رو به صفحه نمایشگر تا حد واماندگی) تقسیم شدند. از آزمون شونده ها در دو نوبت(یک ساعت قبل و بلافاصله بعد از آزمون) نمونه های خونی برای سنجش ضد اکسایش غیر آنزیمی(GSH)، شاخص فشار اکسایشی(MDA) و ظرفیت ضد اکسایشی تام(TAC) اخذ گردید. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۳، با استفاده از آزمون t همبسته و در سطح اطمینان ۹۵ درصد(P<۰/۰۵) انجام شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که، میزان TAC, MDA, GSH در پلاسما بعد از فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک نسبت به قبل از فعالیت افزایش معنی دار داشت(P<۰,۰۵)، البته این افزایش در میزان TAC پلاسما در کروه تمرین کانسنتریک معنی دار نبود.
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که فعالیت های شدید اکسنتریک و کانسنتریک محرک مهمی برای ایجاد تغییرات قابل توجه در دستگاه ضد اکسایشی بدن است و این فعالیت ها می توانند بهبود ظرفیت های ضد اکسایشی را موجب شوند.
