---

  مقدمه: فرآیند تولید در کارخانه لوله سازی اهواز همانند سایر محیط های صنعتی به دلیل ماهیت و نوع فعالیت ها با مخاطرات مختلفی از نظر ایمنی، سلامت، بهداشت و محیط زیست همراه می باشد، در نتیجه امکان آسیب به انسان، تجهیزات و محیط زیست، در صورت وقوع حادثه، وجود دارد. از این رو، مطالعه کنونی در زمینه ارزیابی و مدیریت خطر ایمنی، بهداشتی و زیست محیطی با هدف شناسایی مخاطرات احتمالی، تخمین میزان خطر، کنترل و کاهش سطح خطر و در راستای حفظ سلامت پرسنل، تجهیزات، سرمایه و محیط زیست تحت تأثیر به انجام رسید.

  مواد و روش ها: در این تحقیق از روش«ویلیام فاین» که از فنون سازمان یافته و نظام مند ارزیابی خطر در شناسایی خطرات بالقوه و برآورد سطح خطر، در راستای مدیریت خطر و کاهش آن به سطحی قابل قبول است، استفاده شد. به این منظور پس از شناسایی فعالیت ها و فرآیندهای کارخانه، خطرات و عوامل بالقوه آسیب رسان شناسایی و سپس با توجه به شدت اثر، احتمال وقوع و پیامدهای احتمالی مواجهه آن با انسان، محیط زیست و تجهیزات، کار ارزیابی و طبقه بندی خطرات انجام شد.

  یافته های پژوهش: سطح خطر در فعالیت های عملیات کوره القایی(پرت اپوکسی) با نمره ۳۰۰، آزمون آبی (از جهت آلودگی صوتی) با امتیاز ۳۰۰، سنگ زنی داخل لوله با نمره ۲۴۰ و آزمایش لوله با فشار آب با امتیاز ۲۰۰ دارای بالاترین سطح خطر(اضطراری) و فعالیت هایی مانند پخ زنی سر و ته لوله(دور ریزتراشه) با امتیاز ۱۹۲، بهره برداری از اره ی گردان(برخورد لوله به فرد) با نمره۱۸۰، فرآیند جوش با امتیاز ۱۶۰، شستشو با اسید فسفریک با نمره ۱۲۰ دارای میزان خطر متوسط(غیرطبیعی) و فعالیت هایی مانند سقوط افراد(پریفر) با نمره ۱۶، آزمون آبی(از منظرترکیدن لوله) با امتیاز ۹ و غلت خوردن کویل با امتیاز ۵ دارای کمترین میزان خطر(طبیعی) می‌باشند.

  بحث و نتیجه گیری: حوادث ناشی از کار در طول اجرای این تحقیق دارای کاهش نسبی بوده و با توجه به افزایش شاغلین واحدهای تحت بررسی درسال ۱۳۸۶(زمان مطالعه) نسبت به سال ۱۳۸۵، ضریب شدت تکرار حوادث به طور متوسط حدود ۴۲درصد و تعداد روزهای تلف شده کاری حدود ۴۹ درصد کاهش داشته است.

---

مقدمه: با توجه به توسعه روزافزون خطوط انتقال برق در کشور و عدم رعایت حریم استاندارد خطوط با مناطق مسکونی در برخی از شهرها، مشکلات بسیاری برای ساکنین این مناطق ایجاد شده است. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی و ارزیابی ریسک های ناشی از خطوط انتقال برق فشار قوی در منطقه حصیرآباد با استفاده از روش ویلیام فاین و ارائه راهکار به جهت کاهش اثرات می باشد. مواد و روش: به منظور تعیین ریسک ها، فرآیند و تجهیزات مورد نیاز برای انتقال برق، از طریق بازدیدهای میدانی و مصاحبه با کارشناسان، شناسایی می شوند. از آنجایی که میدان مغناطیس ساطع شده از خطوط انتقال برق چنانچه در حد غیر مجاز باشد می تواند بعنوان یک ریسک در نظر گرفته شود، اندازه گیری این پارامتر در منطقه مورد مطالعه توسط دستگاه ۳D EMF TESTER و بر اساس روش استاندارد موسسه ملی علوم بهداشت محیط آمریکا در چهار فاصله ۹۱، ۶۱، ۳۰، ۱۵ متری از دکل ۲۳۰ کیلو ولت، انجام و در نهایت با مقادیر استاندارد جهانی مقایسه می گردد. در ادامه ریسک های شناسایی شده توسط پارامترهای روش ویلیام فاین نمره دهی و بر اساس جدول تعیین سطح موجود در روش اولویت بندی گردیدند. سرانجام به منظور کاهش سطح ریسک ها اقدامات کنترلی اصلاحی ارائه شد. یافته های پژوهش: اندازه گیری شدت میدان مغناطیس در منطقه مورد مطالعه نشان داد که شدت میدان در هر چهار فاصله از دکل مورد نظر، بالاتر از حد مجاز بوده و می تواند به عنوان یک ریسک در نظر گرفته شود. در نهایت ۴۱ ریسک در چهار گروه ایمنی – بهداشتی، زیست محیطی، ایمنی – فنی و رویداد طبیعی با استفاده از روش William Fine برای ۱۳ جزء مورد شناسایی قرار گرفت. بالاترین مقدار ریسک مربوط به جزء سیم و خط انتقال برق با عدد اولویت ریسک ۹۰۰ و کمترین مقدار ریسک مربوط به جزء دکل، سیم گارد، سیم گراند و Span با عدد اولویت ریسک ۲۵ به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، بیشترین مقادیر ریسک در گروه ایمنی – بهداشتی با RPN های ۹۰۰ و ۴۰۰ و ۲۰۰ به دست آمد که در اکثر موارد دلیل ایجاد ریسک، عدم رعایت حریم استاندارد مجاز خطوط انتقال برق از مناطق مسکونی می باشد. بنابراین راهکار کنترلی پیشنهادی به منظور کاهش اثرات، رعایت حدود استاندارد فاصله از دکل های انتقال برق و جلوگیری از پیشروی افراد و ساخت و ساز شهری در حریم ارائه شده برای خطوط می باشد.

---

مقدمه: بتا تالاسمی، شایع ترین بیماری ژنتیکی در جهان است. بیش از ۳ میلیون نفر ناقل تالاسمی در ایران زندگی می کنند. با توجه به فراوانی بالای ازدواج خویشاوندی در ایران و همین طور بروز بالای تالاسمی بخش قابل توجهی از بودجه سلامت به این بیماری اختصاص دارد. لذا برنامه کنترل و پیشگیری بیماری تالاسمی از سوی وزارت بهداشت در سطح کشور به اجرا در آمد. در مطالعه حاضر به تاثیر این برنامه در استان ایلام پرداخته می شود.

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، اطلاعات خام مربوط به غربالگری و مراقبت زوجین ناقل و مشکوک نهایی تالاسمی از فرم های مورد استفاده در برنامه کشوری کنترل و پیشگیری از تالاسمی از سال شروع برنامه ۱۳۷۶ تا پایان سال ۱۳۹۲ استخراج و با استفاده از نرم افزار  Excelو  SPSSآنالیز گردید.

یافته های پژوهش: در مجموع، تعداد ۵۵۰۳۱ زوج داوطلب ازدواج در مرکز مشاوره قبل از ازدواج تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایلام غربالگری شدند. از این تعداد، ۲۶۴ زوج مشکوک نهایی با نسبت فراوانی ۵/۰ درصد بودند. تعداد ۲۳ بیمار جدید تالاسمی ماژور در شهرستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایلام و در محدوده زمانی ۱۳۹۲-۱۳۷۶ شناسایی گردیدند. از زوج های ناقل، ۵۸ مورد پس از انجام مشاوره ژنتیک از ازدواج با یکدیگر اعلام انصراف نمودند.

بحث و نتیجه گیری: درصد انصراف از ازدواج در اولین سال شروع این برنامه تا سال ۱۳۸۳ روند رو به افزایشی داشته است ولی از سال ۱۳۸۳ به بعد تا ۱۳۹۲ روند رو به کاهشی داشته است. گستردگی خدمات ژنتیک در کشور از جمله امکان تشخیص پیش از تولد و سقط درمانی می تواند دلیلی برای کاهش میزان انصراف از ازدواج باشد. اما هنوز این خدمات در ایلام ارائه نمی شود.