سجاد بشرپور، محمد نریمانی، علی عیسی زادگان،
دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: با توجه به تأثیر تجربه رویدادهای آسیب زای دوره کودکی و نوجوانی در ایجاد علائم روان شناختی، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تجربه رویدادهای آسیب زای زندگی در پیش بینی علائم روان شناختی دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر ارومیه انجام گرفت.
مواد و روش ها: جامعه پژوهش در این مطالعه توصیفی-تحلیلی شامل ۱۰۲۸۶ دانش آموز پسر مقاطع اول، دوم و سوم دبیرستان های دولتی شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۰-۸۹ بود. ۱۰۰۰ نفر از این دانش آموزان که تقریباً یک دهم جامعه آماری بود به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. پس از مراجعه به آن ها ۵۴ نفر از پاسخ دادن به پرسش نامه ها خودداری کرده و از پژوهش خارج شدند. در مجموع ۹۴۶ نفر در محل تحصیل خود و به صورت گروهی به پرسش نامه های سرند کردن حوادث آسیب زا و فهرست علائم ۹۰ سؤالی پاسخ دادند. داده های به دست آمده نیز با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام تحلیل شد.
یافته های پژوهش: میانگین سنی شرکت کنندگان ۱۴/۱±۸۶/۱۵ سال بود تعداد ۴/۴۶ درصد از آن ها در سال اول، ۴/۱۷ درصد در سال دوم و ۲/۳۶ درصد در سال سوم دبیرستان مشغول تحصیل بودند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که تقریباً همه رویدادهای آسیب زا با علائم روان شناختی ارتباط آماری معنی داری دارند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز آشکار کرد که تجربه آسیب های سوء استفاده عاطفی(۱۵ درصد)، تصادفات/فجایع طبیعی(۳ درصد)، خشونت در جامعه(۳ درصد)، خودکشی یا تلاش خودکشی فردی صمیمی(۱ درصد) جدایی از مراقب(۱ درصد) در مجموع ۲۲ درصد از واریانس شدت کلی علائم را تبیین کردند.
بحث و نتیجه گیری: این نــتایج از نقــش مهم تجربه رویدادهای آسیب زای زندگی در پیش بینی انواع علائم روان شناختی حمایت می کنند.
