1- گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران 2- گروه روانشناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ، alimahdad.am@gmail.com
چکیده: (785 مشاهده)
مقدمه:احساس تنهایی و تحمل پریشانی ازجمله عوامل خطرآفرین برای افکار خودکشی است، درحالی‌که پیوندهای والدینی عوامل محافظتی هستند. با وجود این، عوامل مهم اثرگذار دیگر وجود دارند که در میان افراد با سابقۀ اقدام به خودکشی بررسی نشده‌اند. بر اساس این، پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی اقدام به خودکشی از طریق تحمل پریشانی، احساس تنهایی و پیوندهای والدینی در افراد با سابقۀ اقدام به خودکشی انجام شد. مواد و روشها:پژوهش حاضر کاربردی و از انواع پژوهش‌های توصیفی- همبستگی است و جامعۀ آماری شامل همۀ افراد با سابقۀ اقدام به خودکشی در اصفهان بودند که از میان آنان، تعداد 120 نفر به‌صورت نمونه‌‌گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه‌های پیوندهای والدینی پارکر و همکاران (1979)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، احساس تنهایی راسل و همکاران (1980) و اقدام به خودکشی محقق‌ساخته بودند. داده‌‌ها با استفاده از روشهای آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام و به کمک نرم‌‌افزار آماری SPSS vol.27 و PLS vol.3 تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که از میان متغیرهای پیش‌بین، احساس تنهایی با بیشترین توان پیش‌بینی (7/64 درصد) و در گام دوم، با اضافه شدن پیوند والدینی با مادر، به 701/0 درصد افزایش و در گام سوم، با اضافه شدن پیوند والدینی با پدر به 729/0 درصد و در گام چهارم با اضافه شدن تحمل پریشانی، به 743/0 درصد رسید که همگی در سطح 01/0 معنی‌دار هستند. بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافتههای پژوهش می‌توان به نقش تأثیرگذار احساس تنهایی در پیش‌بینی اقدام به خودکشی اشاره کرد که لزوم توجه خانواده‌ها و سیاست‌گذاران به این متغیر بسیار مهم میتواند نقش برجستهای در کاهش نرخ خودکشی به دنبال داشته باشد.
