مقدمه: یکی از مهم ترین مکانیسم های آسیب در بیماران دچار ترومای سوختگی وسیع التهاب است. نشان داده شده است که اقداماتی که سعی در کاهش سطح فاکتورهای اساسی پیش التهابی در این بیماران دارند، ممکن است بقاء را افزایش داده و بروز عوارض زودرس و دیررس را کاهش دهند. پنتوکسی فیلین دارویی شناخته شده از نظر مقابله با فاکتورهای پیش التهابی است. این که آیا تجویز این دارو در بیماران دچار سوختگی ممکن است تاثیر سودمندی داشته باشد یا خیر هنوز مشخص نیست. مطالعه حاضر در نظر دارد این فرضیه را در بیماران با سوختگی بالای 40 درصد بررسی کند.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده در مجموع 80 بیمار با آسیب سوختگی بالای 40 درصد سطح بدن به طور تصادفی به دو گروه 40 نفری تقسیم و تحت درمان با پنتوکسی فیلین(400 میلی گرم 3 بار در روز) یا دارونما قرار گرفتند. سطح سرمی IL-6 و TNFα پایه و روزهای 3، 5 و 7 بعد درمان بین دو گروه مقایسه شد. متغیرهای دیگر شامل مدت بستری بیمارستانی، مدت بستری در ICU، مدت تهویه مکانیکی و سرانجام بیماران طی بستری بیمارستانی بودند.
یافته های پژوهش: دو گروه از نظر سن، جنس و وسعت سوختگی همسان بودند. از نظر متوسط مدت بستری بیمارستانی، بستری در ICU و پیامد طی بستری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. با این حال متوسط مدت تهویه مکانیکی به طور معنی داری در گروه مورد کوتاه تر بود (42/1 روز در برابر 85/2 روز؛ P=0.03). هرچند در هر دو گروه سطوح سرمی IL-6 و TNFα به طور معنی داری طی بستری کاهش یافت، ولی افت سطح IL-6 در گروه مورد به طور معنی داری بارزتر بود(P=0.01).
بحث و نتیجه گیری: پنتوکسی فیلین ممکن است در بیماران با سوختگی 40 درصد مدت تهویه مکانیکی را کاهش و روند افت IL-6 را تسریع سازد.