مقدمه: استفاده از پلاستیک های سنتتیک منجر به ایجاد مشکلاتی از قبیل دفن پسماند های جامد و همچنین گرم شدن کره زمین می ‌شود. برای حل این مشکل استفاده از پلیمر های زیست ‌تخریب‌پذیر همانند  پلی هیدروکسی بوتیرات (PHB)  مناسب می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی تولید حداکثری پلی‌هیدروکسی‌بوتیرات و تولید بیوماس سلولی در شرایط مختلف رشد ازجمله فاکتور های دما، منبع کربن، دور شیکر و زمان انکوباسین   بود.
مواد و روش ‌ها: برای ارزیابی تولید پلی ‌هیدروکسی ‌بوتیرات (PHB) تعداد 10 سویه باکتریایی جدا شده از خاک آلوده به پساب کارخانه شیر واقع در شهرک صنعتی ایلام مورد آزمایش قرار گرفتند و وجود PHB در آن ها با استفاده از رنگ آمیزی سودان سیاه مورد ارزیابی قرار گرفت . در میان تمامی ایزوله ها، فقط یک سویه باسیلوس دارای PHB بود که این سویه با استفاده از تست های بیو شیمیایی و انجام واکنش PCR و با استفاده از پرایمر اختصاصی به عنوان باسیلوس سرئوس شناخته شد. برای ارزیابی PHB تولید شده از دستگاه GC-MASS و FTIR استفاده شد و برای بررسی تولید بیشتر پلی‌هیدروکسی‌بوتیرات و تولید بیوماس سلولی،  تاثیر فاکتور های مختلف محرک رشد از جمله دما، منبع کربن، دور شیکر (هوا دهی) و زمان انکوباسیون بررسی شدند.
یافته ‌های پژوهش: نتایج نشان داد که شرایط اپتیما برای تولید حداکثری PHB و بیوماس، انکوباسیون در 37 درجه سانتی گراد به مدت 72 ساعت، دور شیکر 150 (دور در دقیقه) و استفاده از گلوکز به عنوان منبع کربن می باشد و میزان تولید بیوماس و PHB، 188/0 گرم و 058/0 گرم در لیتر به ترتیب  بود.  بر اساس نتایج حاصل از GC-Mass میانگین تولید PHB سی درصد بود.
بحث و نتیجه‌گیری: با استفاده از منابع کربن ارزان قیمت می ‌توان تولید این بیو پلیمر را افزایش داد و در صورت تولید صنعتی می ‌توان این بیو پلیمر را به‌جای پلاستیک‌های سنتتیک مورد استفاده قرار داد تا از آلودگی محیط زیست جلوگیری شود.