مقدمه: رفتارهای ارتقاء سلامت شامل رفتارهایی است که طی آن فرد به تغذیه مناسب، ورزش مرتب، دوری از رفتارهای مخرب و مواد مخدر، محافظت در برابر حوادث، تشخیص به موقع نشانه ‌های بیماری در بُعد جسمی، کنترل عواطف، احساسات و افکار، کنار آمدن با استرس و مشکلات روحی روانی، سازگاری و اصلاح روابط بین‌ فردی در بُعد اجتماعی می ‌پردازد.
مواد و روش ‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بود که به روش مقطعی در بین 185 نفر از کارمندان که به صورت انتخاب آسان (در دسترس) در سال 1393 در دانشگاه علوم پزشکی ایلام انجام شد. ابزار جمع‌ آوری داده‌ ها پرسش نامه استاندارد سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت(HPLP II) بود که ابعاد آن شامل فعالیت فیزیکی، مدیریت استرس، رشد معنوی، تغذیه، مسئولیت‌ پذیری سلامتی و روابط بین ‌فردی بود. بعد از جمع ‌آوری داده‌ ها، ورود اطلاعات در نرم ‌افزار آماری SPSS vol.21 انجام شد و با انجام آزمون‌ های آماری توصیفی، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل داده‌ ها صورت گرفت. سطح معنی‌ داری در این مطالعه کمتر از 05/0 بود.
یافته‌ های پژوهش: در این مطالعه میانگین سنی شرکت ‌کنندگان در این مطالعه 08/35 سال با انحراف معیار 78/7 بود که 7/42 درصد مرد و 5/53 درصد زن بودند. میانگین نمره رفتار ارتقاء دهنده در کارمندان 47/130 به دست آمد که بیشترین نمره رفتار در بُعد رشد معنوی و کمترین نمره در بُعد فعالیت فیزیکی بود. مدل ‌های رگرسیونی بُعد فعالیت فیزیکی(P=0.006) و بُعد تغذیه(P=0.036) با متغیرهای دموگرافیک معنادار بود.
بحث و نتیجه ‌گیری: با استناد به نتایج حاصل از مطالعه، نمره فعالیت فیزیکی نسبت به سایر ابعاد رفتار ارتقاء دهنده سلامت در سطح پایین ‌تری بود. پیشنهاد می‌ شود که جهت بررسی عوامل موثر بر رفتارهای ارتقاء دهنده کارمندان و بهبود وضعیت انجام این رفتارها در این گروه عوامل دیگری جستجو شود تا بر آن اساس اقدامات مداخله ‌ای بهتر و موثرتری در زمینه رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت کارمندان صورت پذیرد.