مقدمه: چالش های نظام های ارائه خدمت، نیاز به کارکنانی که با انگیزه بیشتر بتوانند عملکرد بهتر و اثر بخش تری داشته باشند را ضروری ساخته است، لذا توجه همه جانبه به رضایت شغلی این کارکنان جهت ارتقای بهره وری سازمانی امری مسلم تلقی می شود. مطالعه حاضر با هدف اولویت بندی عوامل موثر بر رضایت شغلی کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی به انجام رسید.
مواد و روش ها: مطالعه توصیفی حاضر در سال 1394 بر روی کارکنان 5 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه ‌ای شامل دو بخش سوالات دموگرافیک و 9 مولفه تاثیرگذار بر رضایت شغلی بود که از نظر روایی و پایایی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار Expert Choice نسخه 11 صورت پذیرفت.
یافته های پژوهش: بر اساس روش تحلیل سلسله مراتبی و مقایسات زوجی در عوامل مورد بررسی، بالاترین وزن یا اولویت مربوط به پاداش و حقوق و مزایا با وزن 262/0 و پایین ترین وزن یا اولویت مربوط به نظارت و سرپرستی با وزن 030/0 بود. مولفه های امنیت شغلی (182/0)، ارتقای شغلی(177/0)، موقعیت شغلی(091/0)، شرایط محیط کار(075/0)، ارتباط با همکاران(063/0)، ارتباط با زندگی شخصی(060/0) و سیاست گذاری مدیریت(035/0) نیز اولویت های بعدی را کسب نمودند. هم چنین رتبه مولفه ها در کارکنان زن و مجرد بیشتر از کارکنان مرد و متاهل بود.
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد اصلاح مکانیسم های ارائه پاداش در بیمارستان ها و استفاده از اهرم هایی مثل مدیریت بر مبنای عملکرد بتواند موجب ارتقای انگیزه و عملکرد کارکنان گردد. به علاوه تلاش در جهت تقویت روابط اجتماعی میان همکاران نیز به هر چه بیشتر شدن این رضایت به عنوان یکی از مولفه های تاثیرگذار کمک شایانی خواهد کرد.