مقدمه: مهم ترین عامل بیماری­ زایی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به واسطه تشکیل بیوفیلم توسط یک ادهسین بین سلولی پلی ساکاریدی می ­باشد که تولید آن توسط اپرون icaADBC تنظیم می ­گردد. IS256 باعث تغییر فاز تشکیل بیوفیلم توسط غیــر فعال کردن اپـــرون ica می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع IS256 و تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از پوســت افراد ســـالم می باشد.
مواد و روش­ ها: 91 جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از سطح پوست افراد سالم جمع ­آوری گردید. تمام جدایه ­ها از نظر تشکیل بیوفیلم به روش میکروتیترپلیت مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی حضور IS256 از روش PCR با پرایمرهای اختصاصی استفاده گردید. به علاوه  تمام جدایه­ های دارای IS256 از نظر مقاومت آمینوگلیکوزیدی، فلوروکینولون­ ها، ماکرولیدها و گلیکوپپتیدها به روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شد.
یافته ­های پژوهش: از 91 جدایه تنها 8 (79/8 درصد) دارای IS256 بودند. نتایج با روش میکروتیتر پلیت نشان می دهد که توانایی اتصال در 58 (73/63 درصد) فاقد اتصال، 6 (6/6 درصد) ضعیف، 14 (38/15 درصد) متوسط و 13 (29/14درصد) تولیدکننده بیوفیلم قوی بودند. در جدایه­ های دارای IS256، 6 (75 درصد) فاقد اتصال، 1 (5/12 درصد) ضعیف و 1 (5/12 درصد) تولیدکننده بیوفیلم متوسط بودند. جدایه ­های دارای IS256، 3 (5/37 درصد) به جنتامایسین، 2 (25 درصد) به آمیکاسین، 2 (25 درصد) به استرپتومایسین، 1(5/12 درصد) به سیپروفلوکساسین، 1 (5/12 درصد) به افلوکساسین و 4 (50 درصد) به اریترومایسین مقاوم بودند اما هیچ مقاومتی به وانکومایسین مشاهده نگردید.
بحث و نتیجه­ گیری: نتایج حاکی از این است که ارتباطی بین IS256 و تشکیل بیوفیلم وجود ندارد. مقاومت چندانی در جدایه­ های دارای IS256 به آمینوگلیکوزیدها مشاهده نگردید که کاملاً با نقش شناخته شده IS256 در ایجاد مقاومت آمینوگلیکوزیدی مغایرت دارد.