مقدمه: با توجه به شیوع بالای کم تحرکی در ایران به خصوص بین بانوان، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی بر اساس مدل بزنف در انجام فعالیت جسمانی منظم بانوان شاغل در مجتمع آموزشی دانشگاه علوم پزشکی همدان اجرا شد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی در سال 1391 بر روی 80  نفر از بانوان شاغل در مجتمع دانشگاه علوم پزشکی همدان که فعالیت جسمانی نا منظم داشتند، بود. نمونه ها به صورت تصادفی از بین افراد انتخاب شد. شرکت کنندگان در گروه مداخله در چهار جلسه آموزشی و یک جلسه پیاده روی شرکت کردند و  گروه کنترل، هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. ارزشیابی قبل، یک و دو ماه پس از مداخله از طریق خود گزارش دهی انجام شد. برای جمع آوری داده ها از  پرسش نامه خود ساخته براساس سازه های مدل بزنف و همین طور پرسشنامه استاندارد فعالیت جسمانی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های پژوهش: میانگین نمره مربوط به متغیر های اجزای مدل بزنف بین گروه مداخله و کنترل شامل آگاهی، نگرش، هنجار های انتزاعی و عوامل قادرکننده به ترتیب (گروه مداخله : قبل از مداخله : 50/62، 8/64، 6/46 و 77/25  یک ماه بعد از مداخله : 56/86،48/81، 8/56 و 19/75 دو ماه بعد از مداخله:17/94، 53/82 ، 2/69 و 85/74؛ )در خصوص انجام فعالیت جسمانی منظم قبل و بعد از مداخله آموزشی اختلاف معنی داری را نشان داد (001/0>P). هم چنین گروه مداخله نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری در خصوص انجام فعالیت جسمانی منظم در 2 ماه بعد از مداخله آموزشی داشتند، که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود(003/0=P).
بحث و نتیجه ‏گیری: مدل بزنف می تواند از جمله مدل های آموزش بهداشت موثر در جهت بهبود و افزایش عملکرد بانوان شاغل در زمینه انجام فعالیت جسمانی منظم طبق استاندارد بین المللی باشد.