مقدمه: یائسگی مهم ترین واقعه دوران میانسالی است که با قطع قاعدگی به مدت حداقل 12 ماه(بدون ارتباط با بارداری، شیردهی یا سایر اختلالات هورمونی) مشخص می شود. به علت تغیـــیرات هـــورمونی در این دوره، خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها از جمله پوکی استخوان و بیماری های قلبی افزایش می یابد بنا بر این مطالعه و بررسی این دوره حساس از زندگی، ضروری به نظر می رسد.
مواد و روش ها: در مجموع 34 مقاله با جستجو در بانک های اطلاعاتی Magiran, Irandoc, Googlescholar, ISI, Cochrane, Embase,  SID, Pubmed  جمع آوری و آنالیز شدند. برای تعیین میانگین سن یائسگی، میانگین انحراف معیار و تعداد نمونه هر مطالعه تعیین و با استفاده از میانگین وزنی و توزیع نرمال نتایج مطالعات مختلف ترکیب و داده های آن ها با استفاده از روش متاآنالیز، مدل اثرات تصادفی تحلیل گردید. ناهمگنی مطالعات با شاخص I² بررسی و داده ها با نرم افزار R و STATA(Ver11/2) آنالیز شدند.
یافته های پژوهش: تعداد کل افراد مورد مطالعه 27250 نفر با میانگین سنی 79/4±8/51 سال بود. میانگین سن یائسگی 26/48 سال (95 درصد CI، 67/49 تا 85/46) برآورد شد. در 10 مقاله با حجم نمونه 13260 نفر، میانه سن حاملگی 52/1±7/49 سال به دست آمد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه اخیر و پایین بودن میانگین سن یائسگی در ایران نسبت به کشورهای توسعه یافـــته، توصــیه می شود در جهت کاهش عوارض این دوره مــهم از زندگی، برنامه های بهداشتی کلانی جهت بهبود کیفیت زندگی در تمام زنان در معرض یائسگی طرح ریزی و اجرا شود.