مقدمه: در مطالعه پیش رو، به منظور کاهش عوارض جانبی داروهای ضد التهابی و افزایش اختصاصیت آن ها، از طریق زیست شناسی محاسباتی و دانش بیوانفورماتیک، مهارکننده دارویی جدیدی طراحی شد.

مواد و روش ها: به این منظور ابتدا 150000 ترکیب با خاصیت دارویی از پایگاه داده ZINC و هم چنین فایل مربوط به ساختار آنزیم سیکلواکسیژناز 2، از پایگاه داده(Research Collaboratory for Structural Bioinformatics) RCSB استخراج شدند. پس از آماده سازی آن ها، تمام این ترکیبات شیمیایی با آنزیم مورد نظر به منظور انتخاب بهترین مهارکننده دارویی(لیگاند)، داک شدند.

یافته های پژوهش: پس از بررسی محاسبات،10 ترکیب از لیگاندهایی که حاصل عمل داکینگ بودند، بر اساس انرژی آزاد گیبس(کمترینΔG ) انتخاب شدند. بر اساس نتایج به دست آمده از عمل داکینگ، اتصال مهارکننده به آنزیم سیکلواکسیژناز 2، موجب تغییر کنفورماسیونی آنزیم، کاهش انرژی پتانسیل و افزایش پایداری کمپلکس مهارکننده-آنزیم شد.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق، ترکیبات می توانند با قرارگیری در جایگاه فعال آنزیم، التهاب و درد را در بیماری های مختلف التهابی، بر اساس اختصاصیت بیشتر و در نهایت توکسیسیتی کمتر، کاهش دهند.