مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن Sema3a در عضله EDL موش­های پیر  C57bl/6می­باشد.

مواد و روش­ها: بدین منظور، 20 سر موش نر C57bl/6 پیر(10=n) و بالغ(10=n) در 2 گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند، که گروه­های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه 4 هفته تمرین تناوبی شدید شرکت کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند، سپس عضله EDL استخراج و بوسیله روش  Real-time Pcr بیان ژن Sema3a اندازه گیری گردید.

یافته­ های پژوهش: نتایج نشان داد که با افزایش سن بیان ژن Sema3a  در عضله EDL افزایش یافته است (001/0=P)، ولی تمرین موجب کاهش بیان آن در هر دو گروه بالغ(105/0=P) و پیر(025/0=P) شد. هر چند که، در موش­های بالغ به لحاظ آماری معنی دار نبود. هم­چنین، یافته­ها نشان می­دهدکه پیری اثر معنی داری بر وزن نسبی عضلهEDL داشته است به طوریکه تفاوت معنی داری بین موش­های بالغ و پیر  در گروه کنترل(032/0=P) مشاهده شد. از سوی دیگر، هرچند که تمرین ورزشی وزن آن را مقداری افزایش داده است ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دوگروه­ بالغ (117/0=P) و پیر(321/0=P) معنی دار نبود.

بحث و نتیجه گیری: افزایش سن همراه با افزایش در بیان ژن Sema3a می­باشد که احتمالا می­تواند در تغییرات عصبی عضلانی در سالمندی نقش داشته باشد. تمرینات تناوبی شدید با فراخوانی تارهای نوع تند می­توانند بیان آن را تعدیل نموده و احتمالا از دست رفتن عصب و آتروفی عضلانی در پیری را کاهش ­دهند.