مقدمه: بررسی های مختلف نشان داده است که اگر مادران در دوران بارداری دچار استرس های هیجانی شدید شوند، فرزندان آنها در معرض خطر انواع مشکلات قرار می گیرند. در زنان باردار گروه پرخطر احتمال بروز مشکلات جسمی، رفتاری و خلقی در نوزادانشان بیشتر خواهد بود. تاثیر آموزش های مقابله با استرس از طریق تمرینات تن آرامی در بررسی های مختلف نشان داده شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تن آرامی پیش رونده عضلانی به مادران باردار گروه پرخطر، بر پیامد نوزادی آن ها از جمله ضریب آپگار، وزن، قد، دورسر و زردی بعد از تولد می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش کارآزمایی بالینی تصادفی، بر روی 150 زن باردار گروه پرخطر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر شهرضا از سال 1392 تا 1393 انجام شده است. زنان باردار گروه پرخطر به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه کنترل فقط مراقبت های معمول دوران بارداری و گروه مداخله مراقبت های معمول دوران بارداری به همراه آموزش تن آرامی به روش پیش رونده عضلانی(جاکوبسن) را دریافت می کردند. در نهایت بعد از زایمان پیامد نوزادان در هر دو گروه از جمله ضریب آپگار، وزن، قد، دورسر و زردی نوزادی اندازه گیری شد.
یافته های پژوهش: دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای دموگرافیک و مامایی تفاوت آماری معنی داری نداشته اند(P<0.05). نتایج نشان داد که بین وزن، قد و دورسر نوزادان گروه مداخله(تن آرامی) در مقایسه با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری وجود دارد(P<0.001) ولی بین ضریب آپگار دقیقه اول و پنجم بعد از تولد و زردی نوزادی بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشده است(P>0.05).
بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، آموزش تن آرامی پیش رونده عضلانی به زنان باردار گروه پرخطر موجب ارتقاء و بهبود سلامتی نوزادان شود. از این رو می توان آموزش تن آرامی پیش رونده عضلانی به زنان باردار را یک روش بی خطر و مفید، در جهت بهبود و ارتقاء سلامت نوزادان توصیه نمود.