مقدمه: فعالیت استقامتی تاثیر قابل ملاحظه ­ای بر تجدید ساختار قلب از جمله پروتئینMHC  دارد از طرف دیگرPur&beta  واسطه سرکوب بیان ژن  &betaMHCاست که موجب کاهش بیان آن می ‌شود، هدف این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت استقامتی بر بیان ژن  Pur&betaدر قلب رت ‌های نر تمرین­کرده نژاد ویستار بود.

مواد و روش ‌ها: بدین منظور 14 رت تحت شرایط کنترل شده(دما، چرخه روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری و بعد از آشناسازی با پروتکل تمرینی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی(14 هفته­ای، 30 متر در دقیقه، 6 روز در هفته) را روی تردمیل اجرا کرد و سپس 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی بی ‌هوش و تشریح شدند، سپس قلب و در ادامه بطن چپ آن ها خارج و با استفاده از روش Real time-PCR میزان بیان Pur&beta بطن چپ آن ها اندازه‌گیری شد. در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شد.

یافته‌ های پژوهش: نتایج این تحقیق نشان داد فعالیت ‌های استقامتی ضمن تغییر در شاخص ‌های m-mod و هم چنین توزین قلب که افزایش معنی‌ داری ابعاد داخلی قلب و هم چنین وزن آن را به خصوص در بطن چپ به همراه داشت با کاهش معنی ‌دار بیان ژن Pur&beta در بافت بطن چپ رت ‌های تمرین­کرده همراه بود.

بحث و نتیجه‌ گیری: با توجه به تاثیر متفاوت فعالیت‌ های استقامتی بر اندازه توده قلب و بیان ژن Pur&beta و هم چنین نقش Pur&beta در بیان ایزوفرم MHC نوع آلفا، به نظر می‌ رسد که تغییرات توده قلب در اثر فعالیت استقامتی با بیان ایزوفرم MHC نوع آلفا، در ارتباط باشد.