مقدمه: مخارج سلامت در کشورهای در حال توسعه جهان در حد پایینی بوده است. آمارهای جهانی نشان می ‌دهد که کشورهای پردرآمد مبالغ بیشتری را صرف مخارج سلامت می ‌کنند و از شاخص‌ های سلامت بهتری برخوردارند. هدف این پژوهش، تعیین اثر مخارج سلامت بر وضعیت سلامت افراد در ایران و هم چنین بررسی اثر ناشی از منابع بخش خصوصی و عمومی است.

مواد و روش ها: در این پژوهش از داده‌ های سری زمانی استفاده شده است و دوره زمانی 1374 تا 1391 کشور ایران را شامل می ‌شود. از شاخص امید به زندگی در بدو تولد، نرخ مرگ و میر کودکان و نرخ مرگ و میر به عنوان شاخص ‌های وضعیت سلامت استفاده شده است.

یافته‌ های پژوهش: نتایج پژوهش نشان می ‌دهد که کل مخارج سلامت بر امید به زندگی در بدو تولد و نرخ خام مرگ و میر اثر مثبت و بر نرخ مرگ و میر کودکان اثر منفی می‌ گذارد. مخارج سلامت بخش خصوصی و بخش عمومی با برخی از شاخص‌ های سلامت رابطه معناداری دارند، اما مخارج سلامت بخش عمومی نسبتأ اثر بیشتری داشته است.

بحث و نتیجه ‌گیری: یافته‌ های پژوهش نشان می ‌دهد که مخارج سلامت هم چنان یک جزء حیاتی در بهبود وضعیت سلامت در ایران است. افزایش مخارج سلامت یک گام مهم در دستیابی به اهداف توسعه این هزاره است. علاوه بر این ضرورت دارد که سیاست‌گذاران مشارکت اثربخشی را بین بخش عمومی و خصوصی در تخصیص مخارج سلامت ایجاد کنند.