مقدمه: سکته مغزی یک نقص نورولوژیک ناگهانی و موضعی ناشی از ضایعات ایسکمیک در مغز است و عملکرد قسمتی از بدن و درک فیزیکی از وضعیت بدن را تغییر می دهد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای بیماران سکته مغزی بوده است.

مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد-شاهدی 26 نفر از بیماران  مرد مبتلا به سکته مغزی را در دو گروه(کنترل، 13 بیمار با میانگین سنی 22/4±30/57 سال، قد 12/2±36/168 سانتی متر، وزن 74/6±68/74 کیلوگرم) و (تجربی، 13 بیمار با میانگین سنی 04/5±30/55 سال، قد 41/3±53/171سانتی متر، وزن 51/7±56/76 کیلوگرم)، گروه تجربی 8 هفته و هفته ای سه بار تمرین ثبات مرکزی را انجام دادند. در پیش آزمون و پس آزمون تست شارپند رومبرگ برای اندازه گیری تعادل ایستا و تست برخاستن و راه رفتن برای اندازه گیری تعادل پویای دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون t مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها(P&le0.05) استفاده شد.

یافته های پژوهش: نتایج نشان داد تفاوت های معنی داری در میانگین تعادل ایستا(چشم باز(P=0.011) و چشم بسته(P=0.003)) و هم چنین تعادل پویا(P=0.001) در بین دو گروه وجود دارد.

بحث و نتیجه گیری: برنامه تمرینی ثبات مرکزی تعادل ایستا و پویای بیماران سکته مغزی را بهبود می بخشد و می تواند برای بهبود تعادل در توانبخشی بیماران سکته مغزی استفاده شود.