مقدمه: در چرخه دیالیز بیماران همودیالیزی، میزان فلزات سنگین آب ورودی به دستگاه دیالیز و خون بیماران دچار تغییراتی می شود. در این مطالعه سعی بر این است تا روند تغییرات غلظت سرب، کادمیوم، کروم و روی در آب خام وردی به سیستم اسمز معکوس، آب ورودی به دستگاه دیالیز و خون بیماران همویالیزی در هفت بیمارستان استان کرمانشاه مورد بررسی قرار گیرد.
مواد و روش ها: در این مطالعه 42 نمونه از آب خام ورودی به سیستم اسمز معکوس و 42 نمونه از آب خروجی از سیستم اسمزمعکوس(آب ورودی به دستگاه دیالیز) و هم چنین 42 نمونه از آب خروجی دستگاه دیالیز از بیمارستان های استان کرمانشاه برداشت شد. نمونه های برداشت شده از نظر غلظت فلزات سرب، کروم، کادمیوم و روی با استفاده از دستگاه ICP مدل DV-Optima2100 طبق روش استاندارد مورد سنجش قرار گرفت. در نهایت میانگین نتایج کیفیت آب ورودی به دستگاه دیالیز با استفاده از آزمون آماری One-Sample T-test با استانداردهای AAMI وEPH مقایسه شد و میانیگن نتایج حاصله در سه گروه نمونه برداشتی با استفاده از آزمون ANOVA مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته های پژوهش: بر اساس نتایج حاصله، میانگین غلظت فلزات سرب، کادمیوم، کروم و روی در آب ورودی به سیستم اسمز معکوس(آب شرب) به ترتیب 25/8±53/18، 42/0±706/0، 56/5±06/86 و pbb 56/63±67/112، در آب خروجی از سیستم اسمز معکوس(آب ورودی به دستگاه الکترودیالیز) به ترتیب 32/5±81/18، 53/0±719/0، 46/2±25/84 و pbb 4/19±39/43 و در آب خروجی از دستگاه دیالیز به ترتیب 32/6±56/12، 87/0±39/1، 54/13±15/66 و pbb 39/22±38/60 حاصل شد. بر اساس یافته های مطالعه، راندمان سیستم اسمز معکوس دستگاه دیالیز در حذف فلزات روی و کروم به ترتیب 5/61 و 1/2 درصد حاصل گردید و در حذف فلزات سرب و کادمیوم موثر نبوده است.
بحث و نتیجه گیری: افزایش میزان سرب و کادمیوم آب خروجی از سیستم اسمز معکوس نسبت به آب خام ورودی، نشان دهنده از دست رفتن کارایی غشاء سیستم اسمز معکوس می باشد که در نتیجه باید به شست و شو و یا تعویض غشاء اقدام گردد. کاهش فلزات سرب و کروم در محلول خروجی از دستگاه دیالیز نشان دهنده افزوده شدن دو فلز خطرناک مذکور به خون بیماران همودیالیزی می باشد که خود این امر می تواند به نقص غشای سیستم اسمز معکوس و بالا بودن غلظت فلزات مذکور در آب خروجی از آن مرتبط باشد.