مقدمه: غلظت های بالای سلنیوم محلول، سلنیت و سلنات برای ارگانیسم های زنده سمی می باشند. تجمع سلنیوم در محیط های معین سبب بیماری های پوست، ریزش مو، دفرمه شدن ناخن ها، پوسیدگی دندان ها، اختلالات روانی، نکروز کبد و کلیه و مرگ سلول در انسان می گردد. بنابراین، پالایش زیستی به عنوان یک روش موثر پاکسازی مکان های آلوده به سلنیوم مورد مطالعه قرار گرفته است.

مواد وروش ها: در این مطالعه، 263 سویه ی باکتری از نمونه های پساب جمع آوری شده از مکان های آلوده به سلنیوم در استان قم با استفاده از روش غنی سازی و نیز کشت مستقیم در محیط جامد جداسازی گردید. MIC با استفاده از روش رقت در آگار در سویه های مقاوم سنجیده شد و روش دیسک دیفیوژن جهت تعیین مقاومت یا حساسیت این باکتری ها انجام گرفت.

یافته های پژوهش: سویه های باکتریایی QW90 و QW243 به ترتیب رنج بالایی از MIC 550 و500 میلی مولاری را نسبت به اکسی آنیون سمی سلنیت نشان دادند. براساس تست های متداول بیوشیمیایی و مطالعات16S rRNA به ترتیب سویه ی QW90 و QW243 به عنوان Bacillus sp. AB315f (FRB21125) و Pseudomonas marincola (AF326382) شناسایی گردیدند. هم چنین، این دو سویه نسبت به برخی از آنتی بیوتیک ها مقاومت نشان دادند.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از روش غنی سازی در مقایسه با روش کشت مستقیم، موجب جداسازی بهتر باکتری های مقاوم به سلنیت می گردد. هم چنین، QW90 Bacillus sp. strain می تواند کاندیدی برای پالایش زیستی مکان های آلوده باشد.