1- گروه زیست فناوری میکروبی، دانشکده زیست فناوری، دانشگاه تخصصی فناوری های نوین آمل، آمل، ایران 2- گروه زیست فناوری میکروبی، دانشکده زیست فناوری، دانشگاه تخصصی فناوری های نوین آمل، آمل، ایران ، s.rahaiee@ausmt.ac.ir 3- گروه گیاهان دارویی، دانشکده گیاهان دارویی، دانشگاه تخصصی فناوری های نوین آمل، آمل، ایران
چکیده: (402 مشاهده)
مقدمه:سنتز زیستی نانوذرات به عنوان یک فرآیند مقرون به صرفه، دوستدار محیط زیست و جایگزین روش های فیزیکی و شیمیایی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، سنتز نانوذرات اکسیدروی توسط مواد درون سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیهو بررسی اثرات ضدباکتریایی و آنتی اکسیدانی آن است. مواد و روش ها:در این مطالعه پس از تهیه نانوذرات و تعیین خصوصیات فیزیکی آن ها، اثر آنتی اکسیدانی نانوذرات توسط روش های مهار رادیکال آزاد DPPH (-diphenyl-1-picrylhydrazyl2,2) و توانایی کاهندگی آهن سنجیده شد. فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات با استفده از روش انتشار دیسک علیه باکتری های گرم مثبت از جمله استافیلوکوس اورئوس و لیستریا مونوسیتوژنز و باکتری گرم منفی اشیریشیاکلی بررسی شد. یافته های پژوهش:نانوذرات سنتز شده دارای مورفولوژی کروی و به طور میانگین، اندازه قطر آن ها کمتر از 30 نانومتر بود. پیک جذبی برجسته در 370 نانومتر بیانگر تشکیل نانوذرات اکسیدروی است. این نانوذرات دارای فعالیت ضدباکتریایی خوبی علیه باکتری استافیلوکوس اورئوس بوده و نیز فعالیت آنتی اکسیدانی وابسته به غلظت در هر دو روش نشان دادند. بحث و نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر نشان داد که نانوذرات اکسیدروی سنتز شده دارای فعالیت ضدباکتریایی و آنتی اکسیدانی بوده و امکان کاربرد آن ها در بسته بندی مواد غذایی، لوازم آرایشی و نیز به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک ها وجود داشته، لذا به مطالعات بیشتری در این زمینه نیاز است.
Motazedi R, Rahaiee S, Zare M. Biosynthesis of Zinc Oxide Nanoparticles using Intracellular
Extract of Saccharomyces cerevisiae and Evaluation of its Antibacterial and Antioxidant Activities. sjimu. 2020; 28 (4) :36-46 URL: http://sjimu.medilam.ac.ir/article-1-6343-fa.html
معتضدی راضیه، رهایی سمیه، زارع محبوبه. بیوسنتز نانوذرات اکسیدروی توسط مواد درون سلولی مخمر ساکارومایسس
سرویزیه(Saccharomyces cerevisiae) و بررسی خواص
ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی آن. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام. 1399; 28 (4) :36-46