مقدمه: آسپرژیلوزیس مهاجم، تهدیدآمیزترین بیماری در بیماران دارای نقص سیستم‌ ایمنی بوده که بیشترین میزان مرگ و میر در بین عفونت های قارچی مهاجم را در بیمارستان دارد. هدف از این تحقیق تعیین حساسیت دارویی بر روی گونه های آسپرژیلوس جدا شده از بیمارستان ها بوده است.
مواد و روش ها: پس از جمع آوری 160 پلیت حاوی محیط سابورود دکستروز آگار از هوا و محیط بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ها، شناسایی فنوتیپی و مولکولی کلنی ها به منظور شناسایی گونه های آسپرژیلوس انجام شد. پس از استخراج DNA، شناسایی مولکولی با استفاده از پرایمرهای یونیورسال قارچ ها(ناحیه ژنی  ITS) و نهایتاً توالی یابی  DNAصورت گرفت. تست حساسیت دارویی به روش براث میکرودایلوشن(CLSI-M38A2) برای ایزوله های آسپرژیلوس انجام گرفت.
یافته های پژوهش: از 160 نمونه محیط بیمارستان، 11 گونه Aspergillus به دست آمد. 11 ایزوله پس از توالی‌ یابی 5 مورد آ.فلاووس، 3 مورد آ.سیدویی، 1 مورد آ.فومیگاتوس و 2 مورد آ.اوریزه شناسایی شدند. نتایج تست ارزیابی حساسیت داروی ضد قارچی مطالعه حاضر نشان داد که آ.سیدویی و آ.فومیگاتوس به آمفوتریسین ب و وریکونازول حساس و به ایتراکونازول مقاوم بودند. آ.سیدویی مقاوم به کاسپوفانژین بوده در حالی که آ.فومیگاتوس به این دارو حساس بود. آ.فلاووس ها به همه داروهای مورد مطالعه حساس بودند.
بحث و نتیجه گیری: به تاخیر افتادن تشخیص قطعی، عدم درمان مناسب و به موقع، وجود بیماری های مختلف زمینه ایی و نوتروپنی از دلایل بالا بودن مرگ و میر بیماران مبتلایان به آسپرژیلوزیس به خصوص در بیماران بستری در بخش مراقبت ‌های ویژه بیمارستان ها می باشد.