مقدمه: افزایش مصرف نانو اکسید روی در پزشکی و تولید محصولات آرایشی و تحقیقاتی، سوالات در مورد سمیت آن هارا افزایش داده است. به دلیل اندازه کوچک نانو مواد، جذب آن توسط دستگاه گوارشی ساده ­تر است. در تحقیق حاضر اثرات نانو اکسید روی بر روی بافت ایلئوم موش بالغ نر نژاد NMRI در شرایط in vivo مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های کوچک آزمایشگاهی نر به طور تصادفی در 5 گروه شامل کنترل، شم و 3 گروه تجربی قرار گرفتند. نانو اکسید روی در اندازه 10 تا 30 نانومتر در سه غلظت mg/kg 500-300-100 به مدت 21 روز به صورت درون صفاقی تزریق شد. پس از 21 روز تغییرات بافت شناسی دربافت ایلئوم از لحاظ ارتفاع و عرض پرزها، ضخامت بافت عضلانی، عرض بافت اپی­تلیوم، عرض بافت پیوندی آستر مخاط، قطر کریپت ها و تعداد سلول های گابلت توسط One way ANOVA و سپس تست Tukey مورد بررسی قرار گرفت.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که نانو اکسید روی بر روی ارتفاع و عرض پرزها و قطر کریپت ها اثری نداشت ولی باعث کاهش عرض بافت پیوندی آستر مخاط و تعداد سلول های گابلت و افزایش عرض اپی تلیوم و بافت عضلانی ایلئوم شد.
بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اثرات سمیتی خفیف نانو اکسید روی در این دوزها می باشد. به نظر می رسد نانو اکسید روی موجب افزایش رشد سلول های اپیتلیوم شده است. با توجه به تغییرات بافت اپیتلیوم روده در مجاورت با نانو اکسید روی بایستی از استفاده طولانی مدت از این مواد اجتناب شود.