مقدمه: برنامه ریزی نیروی انسانی به عنوان جزیی اصلی از برنامه ریزی بخش سلامت به شمار می آید. نیروی انسانی از مهم ترین منابع و سرمایه های بیمارستان به حساب می آید و کمبودها و مازادهای آن می تواند در کاهش کیفیت ارائه خدمات به بیماران موثر باشد. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت نیروی انسانی مورد نیاز بیمارستان های آموزشی درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایلام بر اساس استانداردهای وزارت بهداشت و الگوی پیشنهادی صورت پذیرفته است. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی مقطعی در بیمارستان های آموزشی درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1387 انجام شد. داده ها از کلیه بخش های بستری، پاراکلینیکی، اداری مالی و پشتیبانی از طریق 5 نوع چک لیست جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس استانداردهای پرسنلی وزارت بهداشت و الگوی پیشنهادی و با استفاده از نرم افزارهایSPSS و Excel انجام شد. یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده از برآوردهای انجام شده در مورد 62 بخش از بیمارستان های مورد مطالعه و مقایسه آن با وضعـــیت موجود نشان می دهد که بر اساس استـــــانداردهای وزارت بهداشــــت تنـــها 7 بخش(29/11درصد) از نظر نیروی انسانی منطبق با استاندارد، 7 بخش(29/11 درصد) بالاتر و 48 بخش(42/77 درصد) پایین تر از استاندارد بودند. هم چنین بر اساس الگوی پیشنهادی 12 بخش(35/19 درصد) از نظر نیروی انسانی منطبق با این الگو، 17 بخش(41/27 درصد) بالاتر و 33 بخش(22/53 درصد) پایین تر از این الگو بودند. دررفتگی سازمانی بیمارستان های امام خمینی (ره)، مصطفی خمینی و طالقانی به ترتیب 16، 14 و 3 مورد تعیین شد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی بیمارستان های مورد مطالعه با کمبود نیروی انسانی مواجه بوده و توزیع نیروی انسانی موجود نیز وضعیت مناسبی نداشت. مدیریت و برنامه ریزی صحیح نیروی انسانی در رابطه با جبران کمبودهای پرسنلی و رساندن نیروی انسانی بیمارستان ها به سطح استاندارد پرسنلی، موجب افزایش کارایی و اثر بخشی فعالیت های بیمارستانی می شود.