مقدمه: سودوموناس آئروجینوزا عامل اصلی عفونت های حاد بیمارستانی، دارای مقاومت ذاتی به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها می باشد. مقاومت آن به آنتی بیوتیک های بتالاکتام  به دلیل تولید آنزیم های بتالاکتامازها و متالوبتالاکتامازها می باشد، که معضلات زیادی را در درمان این عفونت ها ایجاد می نماید. هدف از این مطالعه جداسازی و بررسی سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک های بتالاکتام و ایمی پنم در نمونه های کلینیکی جدا شده از چهار بیمارستان بزرگ تهران می باشد.

مواد و روش ها:در این مطالعه تحلیلی-توصیفی، طی 2 سال، 600  نمونه سودوموناس آئروجینوزا از بیماران بستری و یا مراجعه کننده به بیمارستان های بقیه الله(عج)، امام خمینی، مرکز طبی کودکان و سوانح سوختگی شهید مطهری جمع آوری گردید. بررسی اولیه مقاومت باکتریایی با استفاده از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف مختلف از روش دیسک دیفیوژن(Kirby-Bauar) انجام گردید. سپس تست MIC نسبت به سفتازیدیم و ایمی پنم با روشMicrodiution tube  و پروتکل CLSI برای آن ها مورد بررسی قرار گرفت.

یافته های پژوهش: در این مطالعه بالاترین حساسیت باکتری(92 درصد) به ایمی پنم(IPM) و بیشترین مقاومت(2/91 درصد) به تتراسیکلین(Te) نشان داده شد. هم چنین نتایج روش MIC نشان داد که 6 درصد از ســـویه ها دارای مـــقاومت به ایمی پنم(g/mlµ4 ≤ MIC) می باشند و 5/39 درصد از آن ها دارای مقاومت به سفتازیدیم(g/mlµ16 ≤ MIC) می باشند.

بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان می دهد که به دلیل مقاومت بالای این باکتری نسبت به ایمی پنم و سفالوسپورین های نسل سوم، حتماً در مصرف این آنتی بیوتیک ها دقت بیشتر ضروری است، چرا که در غیر این صورت خطر انتقال این مقاومت به دیگر سویه ها و از جمله دیگر باکتری های گرم منفی دور از انتظار نخواهد بود.