مقدمه: سیاه زخم یک بیماری مشترک بین انسان و دام است. عامل ایجاد کننده این بیماری مهلک باکتری باسیلوس آنتراسیس می ­باشد. در حال حاضر آنتی ژن حفاظتی(PA) به عنوان واکسن موثر سیاه زخم مورد استفاده قرار می­گیرد. دومین 4 این آنتی ژن به همراه دومین 1 فاکتور کشنده(LF)، ایمونوژن ­های قوی این باکتری بوده و به عنوان کاندید مناسب واکسن علیه آن مطرح می باشند. هدف ما در این تحقیق، همسانه سازی ژن دومین 4 آنتی ژن حفاظتی(PAD4) و هم جوشی آن با ژن دومین 1 فاکتور کشنده(LFD1) باکتری، به منظور بررسی توانایی آن ها در القاء ایمنی حفاظتی می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از یک وکتور pGEM-T easy نوترکیب حاوی ژن­ LFD1 استفاده شد. سپس ژن PAD4 با واکنش آنزیمی PCR تکثیر و جداسازی شده و به طور جداگانه در وکتور pGEM-T easy دیگری همسانه سازی گردید. بعد از آن واکنش الحاق ژن PAD4 به ژن LFD1 در وکتور فوق با تعیین جهت گیری LFD1 و توسط جایگاه های آنزیمی PstI و XbaI انجام پذیرفت. سازه نوترکیب حاصل از دو ژن فوق در ناقل بیانی pET28a به کمک آنزیم های محدود الاثر BamHI و XhoI زیر همسانه سازی گردید و پس از تعیین جهت گیری ژن ها، میزبان بیانی BL21 توسط این ناقل نوترکیب تراریخت گردید.

یافته های پژوهش: همسانه سازی اولیه و هم جوشی قطعات ژنی PAD4 و LFD1 در ناقل pGEM-T easy با موفقیت انجام شد و پس از تایید فرآیند فوق با دو روش برش آنزیمی و PCR، سازه نوترکیب حاصل با موفقیت در pET28a زیر همسانه سازی شد.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به ایمونوژن بودن نواحی PAD4 و LFD1، بیان پروتیئن این سازه نوترکیب حاصل از نواحی ژنی الحاق شده فوق، می تواند برای القاء ایمنی محافظتی، به عنوان کاندید مناسب واکسن سیاه زخم مطرح باشد.