مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس به واسطه کلونیزاسیون مناسب در انسان، آلوده کننده محیط های بیمارستانی است. این باکتری دارای تنوع ژنتیکی جهت به دست آوردن مقاومت به عوامل ضد میکروبی متعدد می باشد. مطالعه حاضر به منظور  تعیین میزان شیوع و اساس ژنتیکی مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین در استافیلوکوکوس های جدا شده از بیمارانی در شهر سنندج  انجام شده است

مواد و روش ها: صد و پنجاه سویه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس از آزمایشگاه های پاتولوژی شهر سنندج جمع آوری شد. حساسیت به آنتی بیوتیک های اریترومایسین و کلیندامایسین به روش دیسک آگار دیفیوژن با استفاده از محیط کشت مولر هینتون آگار انجام گردید و نتایج مطابق با استانداردهای آزمایشگاه بالینی(CLSI) تعیین گردید. به دنبال آن واکنش زنجیره ای پلیمراز در گونه های استافیلوکوک اورئوس برای بررسی حضور پنج ژن شاخص مشترک مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین یعنی ژن های ermA،ermB ، ermC، mphC، msrA انجام شد.

یافته های پژوهش: با استفاده از روش (Disk Agar Diffusion)DAD 4/56 درصد از نمونه ها به اریترومایسین  و 8/56 درصد به کلیندامایسین مقاوم بودند، به علاوه با استفاده از تکنیک  PCRبه ترتیب ژن ermA در 79 نمونه، ژن ermB در 36 نمونه، ژن ermC در 62 نمونه، ژن mphC در 16 نمونه و ژن msrA در 29 نمونه تشخیص و جداسازی گردید.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که  مقاومت به اریترومایسین در استافیلوکوک اورئوس ها در شهر سنندج عمدتاً به واسطه ژن های ermA و ermC می باشد.