مقدمه: سوبستراهای غیر گلوکزی از جمله کتون بادی ها و لاکتات نقش مهمی را در تامین انرژی مغز در شرایط دیابت و چاقی ایجاد می کند. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین استقامتی بر میزان بیان ژن انتقال دهنده های لاکتات MCT1 و MCT2 و MCT4 در مغز موش های صحرایی سالم و دیابتی بود.
 مواد و روش ها: تعداد 35 موش صحرایی نژاد ویستار نر در سن 8 هفتگی در چهار گروه کنترل سالم(7=n)، تمرینی سالم(8=n)، کنترل دیابتی(10=n) و تمرینی دیابتی(10=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق ترکیب تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین ایجاد و تمرین استقامتی به مدت 8 هفته بر گروه های تمرینی اعمال شد. بیان نسبی ژن MCT1، MCT2 و MCT4 در کورتکس، هیپوکمپ و مخچه با تکنیک Realtime-PCR انجام و با استفاده از روش 2–&Delta&DeltaCT محاسبه گردید. جهت تعیین معنی دار بودن تفاوت بین متغیرها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید.
یافته های پژوهش: القاء دیابت باعث افزایش قابل توجه بیان ژن MCT1 در کورتکس(91/1 برابر)، MCT2 در کورتکس (98/1 برابر)، هیپوکمپ(70/1 برابر) و مخچه(52/2 برابر) گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم گردید. بیان ژن MCT1 در کورتکس بین گروه های تمرینی دیابتی و کنترل دیابتی معنی دار بود(P<0.05). تفاوت معنی دار بین بیان ژن MCT2 در کورتکس(P<0.05) و مخچه(P<0.05) بین گروه های تمرینی دیابتی و کنترل دیابتی دیده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تغییرات حاصل از تمرین و دیابت در بیان ژن انتقال دهنده های لاکتات در جهت حمایت از برداشت مغزی لاکتات صورت می گیرد.