مقدمه: گیاه شنگ با نام علمی(Trogopogon graminifolius) از دیرباز تاکنون در طب سنتی مناطق لرستان وعشایر بختیاری به عنوان یک التیام دهنده زخم جهت درمان جراحات ایجاد شده در دام هایی مثل گوسفند و بز استفاده می شود. با توجه به کاربرد گیاه شنگ توسط عشایر در درمان زخم دام ها و این که ترکیبات گیاهی فاقد عوارض درمان های شیمیایی می باشند در این مطالعه از عصاره گیاه شنگ در ترمیم زخم های ایجاد شده در رت های نژاد لویس استفاده شد. مواد و روش ها: در 45 سر رت نر بالغ با استفاده از پانچ مخصوص، زخم مورد نظر ایجاد شد. سپس به صورت تصادفی در 5 گروه شامل کنترل، شم(درمان با وازلین) ،exp1/8، exp1/4 وexp1/2 که به ترتیب با mg/kg 5/2، mg/kg 5 و mg/kg 10 از عصاره گیاه شنگ درمان شدند. درصد بهبود زخم، تعداد نوترفیل ها، ماکروفاژها، فیبروبلاست ها و ضخامت اپیدرم در نمونه های بافتی گروه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با روش ANOVA آنالیز شدند ونتایج بر اساس میانگین و انحراف معیار بیان شدند. یافته های پژوهش: درصد بهبود زخم، میانگین ضخامت اپیدرم و تعداد فیبروبلاست ها در گروه های exp1/4 و exp1/2 در مقایسه با گروه شم افزایش معنی داری پیدا کرده بود.(P<0.05) بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده موضعی از عصاره گیاه شنگ می تواند تاثیرات التیام دهنده در زخم ایجاد شده در پوست رت داشته باشد.