مقدمه: در آغاز هزاره سوم نهادهای فراوانی متولی حراست و گسترش بهداشت، پیشگیری و درمان آسیب های جسمانی و روانی هستند. با وجود پیشرفت های نوین پزشکی و بهداشتی، افزایش اختلالات روانی یکی از نگرانی های رایج حوزه سلامت است که اکثر مبتلایان به این اختلالات را جوانان تشکیل می دهند. این تحقیق با هدف تعیین سیمایه ی بالینی دانشجویان و ارتباط آن با همبسته های جمعیتی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی– تحلیلی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام در سال تحصیلی 86-85 بود که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان حجم نمونه پژوهش تعیین و تعداد 478 دانشجو با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسش نامه ای مشتمل بر دو بخش اطلاعات فردی شامل 6 ماده و پرسش نامه 28 ماده ای سلامت عمومی بوده است. یافته های پژوهش: 3/43 درصـــد نمونه های مورد پژوهش نمره ای پایین تر از خط برش اکتساب کرده اند و به جهت سیمایه ی بالینی سالم و 7/56 درصد آنان نمره ای بالاتر از خط برش کسب کرده و مشکوک به ابتلاء به اختلال روانی می باشند. در میان خرده مقیاس ها بیشترین علامت مربوط به اضطراب و نشانگان جسمانی در دانشجویان دختر و سپس به ترتیب افسردگی و اختلال در عملکرد اجتماعی گزارش شده است. مقایسه میانگین نمرات سلامت روانی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی داری را نشان داد. همچنین بین دو جنس در خرده مقیاس های B و A «نشانگان جسمانی و اضطراب» تفاوت معنی داری مشاهده شد و در خرده مقیاس های D وC «اختلال در عملکرد اجتماعی و افســردگی» تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج آزمون MANOVA در خرده مقیاسهای D و Bو A بین دانشجویان رشته های مختلف تحصیلی تفاوت معناداری نشان داد و در مقیاس C تفاوت وجود نداشت. همچنین بین دو متغیر جنسیت و سلامت رابطه معنادار وجود داشت ولی بین متغیرهای سن، وضعیت تاهل، رشته تحصیلی، بومی و غیر بومی بودن ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: دانشجو محور دانشگاه و دانشگاه مصدر رشد و بالندگی است و دانشجویان زمانی می توانند در پیشبرد اهداف مدنظر موفق باشند که از سلامت عمومی لازم برخوردار باشند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بیش از نیمی از دانشجویان مورد پژوهش مشکوک به اختلالات روانی هستند. بدون تردید گسترش و ترویج سلامت بر مفاهیم آموزشی استوار است، استراتژی هایی که افراد را توانمند سازد تا بر سلامت خویش و گسترش آن کنترل داشته باشند.